Çocukluğumda;Kanterme
deresi kenarında bulunan bahçemizdeki vişne ağaçları arasında oynarken, ağaçlar
arasında bir kuş yuvasına rastladım. Yuvaya yaklaşarak içerisine baktığımda iki
adet kuş yavrusu olduğunu gördüm henüz gözleri tam açılmamıştı. Sesimi
duyunca anneleri geldi sanarak
ağızlarını sonuna kadar açarak yiyecek beklediler.
Yavrulara
vermek üzere otların içerisinden birkaç çekirge yakaladım. Yuvaya döndüğümde ne
göreyim..! Bir sincap yavrulara musallat olmuş, anne kuş ise sincapı yuvaya
yaklaştırmamak için olanca gücüyle kanat çırpıyor karşı koymaya çalışıyordu.
Neticede
sincap mücadeleyi bırakıp oradan ayrıldı. Ama birkaç saat sonra aynı olaya tekrar şahit oldum. Merakım
gittikçe arttı!!. Vişne dallarının arasına gizlenip olan biteni öğrenmek için
gözetlemeye başladım:
Anne kuş
yavrularına yiyecek bulmak için
yuvadan çıkıyor ve kısa süre
içerisinde sincap yuvanın etrafında beliriyor. Anne kuş bunu biliyor olacak ki, kısa sürede geri dönüyor. Sincapa karşı savunmaya geçiyor feryadı figanı
koparıyor sincap ise geri çekilmek zorunda kalıyordu.
Beni bir düşünce aldı;
Anne kuş yuvasını savunuyor ama sincap ne yapmaya çalışıyordu!?
Amacı,
yavrulara zarar vermek mi? Yoksa sadece yavruları görme merakı mı ? Veya yavrulara karşı annelik özlemi mi?
Sincapı ısrarla yuvaya çeken neydi!? Merakımı gidermenin
tek yolu vardı yuvayı ve etrafını iyice incelemek. Dayanamadım yuvaya
yaklaştım.
Anne kuş
kesik kesik ötüyor daldan dala atlıyor hırçınlık gösteriyor yuvaya yaklaşmamı
istemiyordu.
Sincap ise
daha ürkek tavırlarla vişne dalının arasına
saklanmış çaktırmadan beni izliyordu.
Yuvayı iyice
inceledim görünürde bir şey yoktu. Ancak yuvanın alt kısmında kurumuş yaprak
birikintisini fark ettim. Yaprakları karıştırınca ne göreyim..!? iki dalın
arasına sıkışmış sincap yavrusu, bir türlü yerinden çıkıp kurtulamıyor. Meğerse
sincapın ısrarla yuvaya gelmesinin nedeni buymuş.
Sincap
yavrusuna zarar vermeden, incitmeden nasıl kurtaracaktım? Ya elimi ısırsa..! ama
ölmesine de göz yumamazdım ki!
Önce
çorabımı çıkardım eldiven gibi elime geçirdim. Elimi yavaş yavaş sincap
yavrusuna uzattım baktım ki yavrucağızın
hareket edecek mecali kalmamıştı. Kim bilir ne kadar süredir orada kalmıştı! ama
şükürler olsun yaşıyordu. Dalları açmak suretiyle oradan çıkardım. Usulca
ağacın uygun bir yerine bıraktım ve oradan biraz uzaklaşarak olacakları
izlemeye başladım.
Anne sincap yavrusunu götürmek üzere bir çırpıda geldi, ensesinden yakaladığı gibi yavrusunu alarak
dalların arasında kayboldu.
Çok
enteresandır; zaman içerisinde, kuş ile sincapın arasında bir muhabbet ve dostluk oluştuğuna ve candan arkadaş olduklarına şahit oldum.
Yaşlı adam
ve eşi yağ satarak geçiniyorlardı. Her
gün yaşlı adam eşinin yapmış olduğu tere yağını yakınlarındaki bakkala getiriyor. Bakkal hiç tartmadan yağı alıyor
ve parasını ödüyordu. Bu şekilde günler aylar gelip geçti.
