SEYAHAT AMA NEREYE ?

by Abdulkadir Türk Cuma, Ağustos 28, 2015 Denemeler

İnsanın her yıl, özellikle yaz aylarında tatil yapma adı altında, seyahat yapma gezme ihtiyacı oluyor.Genelde içindeki boşluğu doldurmak, sıkıntılarından kurtulmak adına yapılan seyahatler için harcanan paralar, çözüm olmuyor.Dünyaca ün yapmış tanınan yerlere gitse, içindeki kaybettiği huzuru bulamıyor bu eksikliği bir türlü dolduramıyor.

İnsan yaradılış itibarıyla ruh ve beden, madde ve mana’dan teşekkül etmiştir.

Mutluluğumuzu sağlayan, ruh tarafıdır.Ruhumuzun manevi anlamda aç olması halinde; ne para,ne makam, ne şöhret ve ne de yapılan seyahatler insanı mutlu etmeye yetmiyor.

Peygamber efendimiz (s.a.v) “seyahat ediniz ki sıhhat bulasınız” buyurmuşlardır.Yine günümüzde “Tebdili mekânda ferahlık vardır” tabiri sıkça kullanılır.

Sılayı rahim (akraba ziyareti) yapmak, eş dostu ziyaret etmek, gezilen tarihi yerlerden ibret almak amacıyla yapılan seyahatlerin insanı ferahlatıcı,dinlendirici yönünün bulunduğunu bildirerek, dinimiz bu tür seyahatlerin yapılmasını teşvik etmiştir.

Gezmek,seyahat etmek ; Göz zinası vb.haramlara düşmeye neden oluyor,geç saatlerde yatıp sabah namazını kalkmamaya neden oluyor, kulluk görevlerini yerine getirmeyi engelliyorsa çok zararlıdır.

Ruhuna hitap etmeyen sırf nefis ve ten planında seyahat yapan gezip tozan insanların seyahat dönüşlerinde nasıl yorgun argın bitkin bir vaziyette evlerine döndüklerine şahit olmuşuzdur.Her ne kadar çevrelerine sahte gülücükler saçsalarda gerçek değişmiyor.İçlerindeki huzursuzluk yine aynen devam etmektedir.

Avrupa, Uzakdoğu,Afrika (safari) seyahatlerine bıkmak usanmak bilmeden defalarca giden, bir çok insanın ömür boyu göremeyeceği paraları gözünü kırpmadan harcayan insanlar, bu seyahatlerini her yıl aksatmadan devam ettirmeyi kendilerine prensip edinenler, neden se !? Hac ve Umre sözkonusu edildiğinde; Borçlarının çokluğundan,oğlunu,kızını evlendirmediğinden tutunda, torununa alacağı eve kadar bin bir bahane uydurarak karşında iktisatçı kesiliyorlar.

Hatta düşüncelerinde haklı olduğunu inandırmak için, bunca fakir fukara varken, Hacca mı gidilir? İsraftır.! Diyerek, fakiri gözeten,israftan sakınan,hayır hasenat sahibi insan pozuna bürünüyorlar.Buda yetmezmiş gibi Hacca ve Umreye gitmek isteyenlere, bu olumsuz düşüncelerini her ortamda üzerine vazife imiş gibi anlatır dururlar.

Her şeye aklı yeten (!) bu insanlar nasıl oluyorsa, şartlarına haiz olan her insanın Hacca gitmesinin farz olduğunu bir türlü anlamazlar. Daha doğrusu anlamak istemiyorlar.Bu davranışları ile Allah ve Rasulüne karşı geldiklerinin farkında bile değiller, oysa ki aşağıdaki ayet-i kerime bu durumu ne güzel açıklamış:

“Ey iman edenler! Allah’a karşı gelmekten sakının ve her zaman doğru ve hak söz söyleyin ki, Allah sizin işlerinizi düzeltsin ve günahlarınızı bağışlasın.Kim Allah’a ve Rasulüne itaat ederse,muhakkak büyük bir başarıya ulaşmıştır.” (Ahzab, 33/70-71.)

DEVAMINI OKUYUN

YETER Kİ İSTE...

by Abdulkadir Türk Pazar, Ağustos 16, 2015 Dualar

Yamaç tırmanışı yapan arkadaşlarını her seferinde izliyor, bir türlü kendisini tırmanış için hazır hissetmiyordu ama bu sefer kararlıydı.Hazırlıklarını tamamladı arkadaşları ile beraberce gittiler karşılarına duvar gibi dik bir yamaç çıktı. Bir an için duraksadı, biraz düşündü ‘bu kadar dik ve kayalık ayrıca etrafı uçurumlarla çevrili bu yamaca nasıl tırmanılır ki !' dedi,
Sonra; yoğun trafik akışı olan bir caddeyi hayalinde canlandırdı...ama ben araba kullanmasını biliyorum ! bunu başardım. Hiç araba kullanamayan bir insan bu işi başaramayacağını düşünür, adeta imkansız sanır.’ Dedi tekrar azimlendi.

Emniyet kemerini taktı ipi sıkıca tuttu tırmanışa geçti.Bir süre tırmandıktan sonra durdu geriye baktı içini tatlı bir heyecan kapladı. Biraz nefeslendi tam o sırada bir üst sıradaki arkadaşına ait fazlalık ipin hızla gelerek gözüne çarpması sonucu gözündeki lensinin düşmesine neden oldu. Lens çok küçük olduğu için bulunması imkansızdı.

Artık bulanık görüyordu. Allah’a dua etmekten başka çaresi kalmamıştı.Gözlerini kapattı içten canı gönülden dua etmeye başladı. “ Allah’ım! Sen bu dağları taşları en küçük toz parçasına kadar her şeyi görüyorsun. Benim lensimin düştüğü yerini de biliyorsun. Onu bulmam için yardım et. Senin her şeye gücün yeter.”

Tırmanış tamamlanınca, arkadaşlarının da yardımı ile patika yollardan yürüyerek aşağı indiler.Tam o sırada tırmanış yapmak için gelen yeni bir gurup içerisinden bir kişi “aranızda lens kaybeden var mı?” diye sordu.

Gelen guruptan öğrendiğine göre, bir kayanın üzerinde parlayarak hareket eden lens oradakilerin dikkatini çekmişti.

Eve döndüklerinde lensi nasıl bulduklarını annesine anlattı.Annesi çok etkilendi hemen ağzında bir lens taşıyan karıncanın resmini çizdi. Karıncanın sırtındaki lense şunları yazdı:

“Allah’ım! Bu taşıdığımın ne olduğunu ne işe yaradığını bilemiyorum. Bu oldukça ağır ve benim yiyeceğim bir şey de değil ama senin arzun bunu taşımamsa emrin başım ve gözüm üstüne,senin için taşıyacağım.”

Değerli dostlarım; Rabbimiz diledikten sonra ne olmaz ki? O’na hiçbir şey zor değil O sadece ol! Der, oda olur. O her şeye kadir dir.

DEVAMINI OKUYUN

SOLUTİON TO THE VERTİGO

by Abdulkadir Türk Salı, Ağustos 11, 2015 Sağlık

(VERTİGO)

There are systems that balance our body. These are; brain system, inner ear system, deep sense system and eyes. Among them, the most important ones are ears and cerebellum. As a result of failure in these systems, “vertigo” a kind of dizziness occurs. In case you have noticed, all balance systems are in the “head” area of our bodies.

When these patients consult doctors, they are asked a couple of questions. (I was asked the same questions too)

- When did the dizziness begin? How long did it last? Did something like visual impairment, vomiting etc. happen? , and so on… MRI is done to examine the brain. Otorhinolaryngology and audiometric (hearing) tests and blood tests are done to examine the patient. Eventually the treatment continues with medications and exercises etc.

The feeling of discomfort disappears for a while, however some day it reoccurs all of sudden. Perhaps you have to drive that day or have an important meeting… All plans fall through, your life turn into a nightmare.

My Vertigo showed up seven years ago. I went to doctors many times and all tests that I mentioned above were done to me. They got no result. I used the medication for months but it was worthless. My disease was acting up at least two, three times a year. Sometimes it was taking a couple of days, sometimes more than a week and then was disappearing and acting up later on.

Now let’s come to the point; let me tell you how I got rid of Vertigo:

On a day I had severe dizziness, a family friend I really loved and kept in touch through the phone but hadn’t seen for years, came to visit me. Everyone knows how it happens when friends meet after long years. I had to welcome him warmly and be sincere but I couldn’t. I had to put him off because of my disease. When nausea is added to my dizziness, my movements became limited and I had no way to reflect my feelings and thought to my friend. Worrying that he would be offended by my behaviour, I said:

“I’m very sorry. Please don’t get me wrong, I cannot do the honours properly because now I feel terrible because of “vertigo”.”

He said: “Don’t be sorry, no one else could understand you better than me. I had the same trouble for years and thank god I got over it.”

My friend saw me looking him in despair and continued:

“Let me tell you the whole story. I had treatment in several different hospitals for my Vertigo however I achieved no result. My colleague, who suffered from the same disease for years, and I decided to make a research on this disease. (My friend and his friend have extensive knowledge in fruit growing research) We decided to keep tally of our daily behaviours, habits etc. and then to crosscheck to see what we’ll have at the end.

We compared the time periods when we had Vertigo, we did it many times and every time we came to the same point.”

I was getting more curious.

He continued…

“Generally many people do this. When we come home from work, we lay on the sofa to have a rest. So far everything is normal however the problem begins here. We put our nape on the arm of the sofa and generally fall asleep in that position. When we wake up our Vertigo begins. (Even, people who do not have Vertigo have dizziness). That was the point where our researches concurred. It’s been 8 years since then, and neither my friend nor I had dizziness ever again.”

I really thought for a couple of seconds. I had an epiphany. A day before that night, I had fallen asleep just like that, laying my head on the sofa arm.

According to my own experience, I also avoided doing some simple moves I mentioned below and God willing, 4 years ago I got rid of Vertigo. I never had dizziness again.

You will hopefully get rid of this disease by paying attention to the following:

1-As I mentioned above, we shouldn’t lay our head on the sofa arm and sleep in that position or remain stable in the same position for a long time.

2-During long trips, we should not sleep leaning our head right or left immoderately. We should use soft pillow.

3-If we have to wear tie, we should avoid wearing shirts with tight neck. We should prefer wider ones.

4-We should move our head and avoid staying in the same position for a long time while watching TV or using computers.

5-We should not use hard and high pillows in bed. We should prefer soft ones.

We discussed this with Mr. ….., the doctor of the county where I was working those years. He cared very much about what I told and took notes in his agenda. At the top of the notes, he wrote “Important”.

Surely, what I tell doesn’t mean that people shouldn’t go to doctors. We will do absolutely anything and look for a remedy. God is the one who will cure. If I could lead good things by this article, please send me your prayers. I hope I could help my readers or people around them who suffer from this disease.

DEVAMINI OKUYUN

EKMEK BÖLDÜRTMEYEN KÖY!

by Abdulkadir Türk Salı, Ağustos 04, 2015 Anılar

Yıl 1988 memuriyetimin ikinci yılı, Malatya kadastro müdürlüğünde teknisyen olarak görev yapmaktayım. Her yıl olduğu gibi o yılda kadastrosu yapılacak köyler ile ilgili planlamalar yapılıyor. "Ekmek Böldürtmeyen Köy" Ortalıkta bir söylenti dolaşıp duruyor. Bu köyün kadastrosunu yapmak için hangi birlik (kadastro ekibi) görevlendirilecek herkes merak içerisinde bekliyor. Beklenen gün geldi, belirtilen köyün kadastro çalışmaları için Kadastro Müdürü tarafından bizim ekibin görevlendirildiği açıklandı.

Kadastro çalışmaları için köye gittiğimizde, köyün muhtarına, neden bu köye ‘Ekmek Böldürtmeyen Köy’ adı verildiği, bunun ne manaya geldiğini sordum.

Muhtar,

- “ İsterseniz şöyle yapalım; bunu bizzat yaşayarak görürseniz bence daha iyi olur.

Bu uygulama zamanla köyümüzden kalktı ancak şu tepedeki evi görüyormusun? işte o ev bu usulü ne pahasına olursa olsun inatla devam ettiriyor. O evde yemek ikramı olursa, dikkat edeceğin tek şey yiyebileceğin kadar ekmek böl. Başkaca bir açıklama yapmayacağım memur bey." dedi bitirdi.

Diğer çalışma arkadaşlarımı bu konuda haberdar etmedim. Çünkü olayı canlı yaşamak için figürana da ihtiyaç olacaktı!. Gün geldi söz konusu eve akşam yemeği için davet edildik. Yer sofrası kurulmuş sofrada adeta yok! yok. Her şey köyden… yani doğal…

Sofradaki ekmeklere bir göz attım.Yöreye ait ekşili ekmek olarak bilinen (kimi yörelerde bazlama olarak geçer) ekmeklerden, üst üste konulmuş vaziyette her misafirin önünde 5-6 adet bulunuyordu. Bir tanesini yiyebilirim diye gözüme kestirdim ama ikincisini bölersem bitiremeyeceğimi biliyordum ayrıca Muhtarın anlattıklarını da göz ardı etmemem gerektiğini biliyor, daha dikkatli davranıyordum.

Yemek başladı. O arada yanımdaki arkadaşımı da göz ucu ile takip ediyorum. Tabi ki arkadaşım hiçbir şeyden habersiz hem sohbet ediyor hemde yemeğini yiyor. Ben ekmeğimin bir tanesini bitirdim açıkçası bana yetti. başka ekmeği bölme ihtiyacı hissetmedim.

Arkadaşım da ekmeğin bir tanesini bitirdi ve gayri ihtiyari olarak diğer ekmeğin ucundan kopardı en fazla iki lokma aldı. Ev sahibine teşekkür edip sofradan geri çekilmek istedi. Ev sahibi ; önce sakin bir ses tonuyla sonra gittikçe sertleşen üslup ile müdahale etti:

-“Bey efendi ekmeğinizi bitiriniz!.”

-“Teşekkür ederim. Allah bereketini arttırsın. Doydum.”

-“Böldüğün ekmeğini bitir!”

-“Sağ ol doydum dedim ya !!”

-“Ben anlamam o ekmeği bitireceksin.!!!”

Emir şeklinde gelen bu talebin karşısında , arkadaşımın jetonu henüz düştü! ama iş işten geçmişti.! Senin bu işten haberin vardı dercesine gözlerime baktı. Ben bu arada; başım öne eğik vaziyette, işin nereye varacağını merak ederek hiç müdahale etmeden işin sonucunu beklemeye başladım.

-Yersin!,

-Yemem!,

-Bitirirsin!

-Bitirmem!

Tartışmaları uzayınca muhtar devreye girdi ve ev sahibine :

-“ Bak! bunlar tapucu, bunları üzersen bunlardan kalem sopası yersin. Bildiğimiz sopanın acısı çabuk geçer ama kalem sopasının acısı kırk yıl geçmez.” dedi. O arada ben muhtara müdahale ettim; Bizim adımıza bu şekilde konuşmasının doğru olmadığını bu tür söylemlerin mesleğimiz ile bağdaşmadığını, bu ifadeleri kabul etmediğimizi bildirdim. Muhtar özür dileyerek sustu.

Yine de muhtarın söylediği sözlerin etkisinden mi olacak bilemem! ilk defa bu katı uygulamalarını esnetmiş olduklarını daha sonra öğrendim. Ev sahibi arkadaşıma;

-“ O zaman bölmüş olduğun ekmeği yanına al götür sonra yersin” ifadesini kullanmak durumunda kaldı.

İkinci gün sabah kahvaltısı yine aynı evde oldu, bu sefer ekmeği bölme hususunda herkes daha dikkatli davranıyordu. Yemeğin sonuna kadar bir kaza yaşanmadı.

Misafir olduğumuz evde, kahvaltı sırasında on sekiz yaşlarında bir delikanlı dikkatimi çekti, çünkü bu delikanlı bir gün önceki yemekte, aile bireyleri arasında yoktu, o gün şehirde olduğu için bizimle birlikte yemekte bulunamadığını belirttiler.

Gencin nasıl tepki göstereceğini merak ederek ‘Bak delikanlı biz dün akşamki yemekte sizin atadan gelme adetinizi bozduk!. ne dersin?’

Delikanlı üç beş saniye durakladı adeta dondu kaldı !! daha sonra öyle hiddetlendi ki yüzü mos mor kesildi. Öfkeyle kapıda duran annesine yöneldi, yüksek sesle bağırarak

-“ Anaaa doğru söyle! bunlar bizim usulü bozdular mı?” diyerek annesinin boğazına iki eli ile öyle bir sarıldı ki, kadıncağız nefessiz kaldı neredeyse boğulacaktı.

Oğlunun elinden zor kurtulan anne:

- “Sizin usulünüz batsın. Eve misafir gelmez ettiniz. Böyle adet olmaz olsun, herkes bıraktı siz bırakmadınız....” söylene söylene diğer odaya gitti. Bizler delikanlıyı uzun uğraştan sonra şaka yaptığımızı belirterek ancak sakinleşmesini sağladık.

Ortalık sakinleşince ev sahibine sordum bu usul nedir? Bu şekilde davranmanın amacı, manası nedir? Ev sahibi bize şu izahatta bulundu:

- “Bizler küçüklüğümüzde, büyükler ile sofraya oturur beraberce yemek yerdik. Onlardan sıkıldığımız için, utanarak doyuncaya kadar yemek yiyemez sofradan aç kalkardık. Yarım kalan ekmek parçalarında gözümüz kalırdı. Büyüklerimizden arta kalan ekmek parçalarını bitirin, demelerini beklerdik. Bu nedenle biz isteriz ki gelen misafir sofradan aç kalkmasın. Sofrada bir eksiklik varsa misafir bizden talep etsin, canı ne çekiyorsa onu istesin. Biz, onu bulur buluşturur sofraya getiririz. Buradaki amacımız misafiri ikramlarımız ile memnun etmektir. Başkaca ne amacımız olabilir ki."

Şu soruyu da sormadan edemedim: ‘Baştan durumu izah etseniz de, sonunda tatsızlık yaşanmasa daha iyi olmaz mı?’

-“Baştan yapılacak ikaz anlamsız olur. Bu davranış yemeği az yememizi istiyorlar gibisinden yanlış anlaşılmaya sebebiyet verebilir ki, işin asıl büyüsü ortadan kalkar.”

Ben yine sordum:

-“Konu ile alakalı başınızdan geçen mutlaka ilginç hatıralarınız vardır . Bize bunlardan bir tanesini anlatabilir misin. ”

Biraz düşündü;

-“Hatıralar oldukça fazla;

Günlerce uzun yoldan gelmiş olan babamın asker arkadaşının aynı gün kaçarcasına memleketine geri dönüşünü mü anlatayım!

Köyümüze gelen öğretmenin ilk yemekten sonra tayin isteyişini mi anlatayım… En iyisi yakın tarihte yaşanan bir hatırayı size anlatayım da dinleyin:

Misafirperver oluşumuz nedeni ile köyümüze gelen misafirler genelde bizim eve yönlendirilir. Yine bir gün bir gurup misafir ile muhtar evimize geldi. Olağanüstü hal ilan edildiği günlerden bir gündü. Misafirleri buyur ettik ağırladık .Yemek yendi aynen sizde olduğu gibi, misafirlerden bir tanesi yemiş olduğu ekmeğin bir parçasını bıraktı, ekmeğin yenmesi için tartışma uzayıp ortam sertleşince, kapıda ayakta bekleyen, tüm ısrarlarıma rağmen yemeye dahil olmayan genç; bana buraya gel! Şeklinde işaret etti.Yanına gittim bana dedi ki;

-“O tartıştığın kişilerin kim olduğunu biliyor musun? Tartıştığın kişi Vali bey onun solunda oturan, .... komutanı diğerleri .....vs. üst düzeyde yetkili kişiler.”

Meğerse devlet erkanı tebdili kıyafet ile asayişi kontrol için geziyorlarmış, bizim köye de onun için gelmişler. Bunları bana anlatan ise Vali beyin makam şoförüymüş. Tabi ben bunları öğrendikten sonra biraz da espri olsun düşüncesiyle tekrar içeri girdim.

‘Kim olursanız olun ! O ekmek bitecek.!’ dedim. Oradakiler bu tavrım dolayısıyla gülmekten yıkıldılar. Vali bey, etrafındakilere dedi ki; anlaşılan bu adam bizi bırakmayacak!, hadi ekmekten herkes birer parça alsında bu işi bitirelim!.”

Anlatılan köyde halen bu usul devam ediyor mu, bilemem ama hafızalarda güzel bir yaşanmışlığın öyküsünün yer edeceğini umarım.

DEVAMINI OKUYUN

SEYAHAT AMA NEREYE ?

YETER Kİ İSTE...

SOLUTİON TO THE VERTİGO

EKMEK BÖLDÜRTMEYEN KÖY!

Hakkımda

ABDULKADİR TÜRK

Bu Blogda Ara

SOLUTİON TO THE VERTİGO

Etiketler

Blog Arşivi

Hakkımda

Etiketler

Popüler Yazılar

Blog Arşivi

Ziyaretçi Sayısı