SABRIN VE AZMİN ZAFERİ

by Abdulkadir Türk Salı, Aralık 27, 2016 Kıssadan Hisse

“Zamanın en büyük fıkıh âlimlerinden olan İbn-i Hacer’in dersleri çok büyük rağbet gördü. Mütehassıslar tarafından dersleri ta’kib edildi. İbn-i Hacer; Dâr-ül-adl’de müftî, Baybarsiyye Medresesi’nde müdür ve müfettiş, Ezher ve Amr İbni As câmilerinde hatîb ve Mahmûdiyye Kütüphânesi’nde hâfız-ı kütüb oldu. Sâdece o kütüphânede, ne kadar eser ve içinde ne bilgi varsa bilirdi. Şâir ve yazar olarak da takdîre mazhar olan İbn-i Hacer’in büyük bir edebî yönü vardı. Eserleri yüzelliden fazladır. Bir çoğu, İslâmiyetin anlatılması öğretilmesi husûsunda gayet ehemmiyetlidir. Eserleri, o hayatta iken yayıldı. Hükümdârlar ve emirler, onun eserlerini birbirlerine hediye olarak gönderirlerdi."

Asıl adı, kısaca Ahmed olup künyesi Ebül-Fadl'dır. Bu meşhur fıkıh âliminin başından geçen enteresan hadiseden sonra adı ölünceye ve günümüze kadar İbn-i Hacer olarak anılarak gelmiştir.

Meşhur fıkıh âlimi İbn-i Hacer’in çocukluk yıllarına gidelim;

İbn-i Hacer ve arkadaşları ile ilim tahsili için uzak beldelere gitmeye karar verirler. Aylarca süren uzun ve meşakkatli yolculuktan sonra gelmiş oldukları medresede derslere başlarlar.

Ancak İbn-i Hacer dersleri anlamakta zorlanır. Arkadaşlarından hep geri kalır. Bu duruma çok üzülür. Bir düşüncedir sarar İbn-i Hacer’i; köyüne dönse,tek başına uzun bir yolculuk bekliyor, ayrıca köylüye ne söyleyecek? Ben başaramadım döndüm mü diyecek!? Diğer taraftan kalmaya devam etse, her geçen gün dersler artacak arkadaşları karşısında mahcup duruma düşecek. Düşünür taşınır sonunda yine de köyüne dönmeye karar verir.

Sıcak yaz gününde yollara düşer. Yorgunluk ve sıcaklığın tesiri ile, karşılaşmış olduğu bir mağaraya girip dinlenmek ister. Mağarada sırt üstü uzanır, mağaranın tavanından süzülerek düşen su damlası dikkatini çeker. Su damlası belirli aralıklarla yerdeki sert taşın üzerine düşmektedir. Düşen su damlalarının tesiri ile bir oyuk oluşmuştur. Oysa taş oldukça sert, su damlası ise ipek kadar yumuşaktır. Buna rağmen kim bilir ne kadar süredir ısrarla damlayarak bu sert taşı delebilmiştir.

Kendi kendine: “Benim kafam şu taştan daha sert değil ya! Üstelik ben daha güçlü yaratılmışım.” der. Medreseye geri döner ve ilim tahsiline sabırla devam eder.

İşte O büyük alim sabırla çalışmalarına devam etmesi sayesinde, günümüzde de isminden bahsettiren meşhur İbn-i Hacer olmuştur.

İbn-i Hacer; o gün bugün onu ilme yönlendirenin, bir taş olması sebebiyle; İbn Hacer/ taşın oğlu lakabıyla anılır.

DEVAMINI OKUYUN

KAYIKÇIYA VERİLEN "VAV" HARFİ

by Abdulkadir Türk Pazartesi, Aralık 19, 2016 Kıssadan Hisse

DEVAMINI OKUYUN

KAYIKÇININ CEVABI!

by Abdulkadir Türk Perşembe, Kasım 24, 2016 Kıssadan Hisse

DEVAMINI OKUYUN

TEK AYAKLI ÇOCUK

by Abdulkadir Türk Perşembe, Eylül 22, 2016 Kıssadan Hisse

Çocuk ayakkabıcı dükkanının vitrinine yaklaştı. Okullar açılmış, yeni ayakkabıya ihtiyacı vardı. Vitrindeki siyah renkli ayakkabıyı çok beğendi. Bir ayakkabıya baktı birde tek ayağına , babasının sözü aklına geldi “Sakat olduğun için sakın üzülme. Sabrın karşılığını mutlaka göreceksin.”

Vitrindeki ayakkabıları düzenlemek ile meşgul olan adamın dikkatini çekti çocuk. Gözlerini vitrindeki ayakkabıya dikip öylece dalıp giden çocuğu süzen adam, sol ayağının olmadığını koltuk değnekleri ile yürüyebildiğini fark etti.

Çocuk daldığı hülyadan uyanıp oradan uzaklaşırken, adam dükkandan dışarı fırlayıp:

“-Küçük! Sanırım ayakkabılara baktınız? Çok güzel, beğendiniz değil mi?”

“-Evet çok güzeller diye tebessüm etti. Ama benim bir bacağım doğuştan eksik.”

“-Bence önemli değil’ diye atıldı adam. Bu dünyada dört dörtlük insan yok ki!. Kiminin eli eksik, kiminin de başka uzvu. Kiminin aklı ya da vicdanı.”

Çocuk tam anlayamadı, aklı karıştı. Adama yaklaşıp:

“- Anlamadım! Dedi. Neden öyle olsu ki?”

“-Çok basit dedi adam.Eğer vicdanımız yoksa cennete giremeyiz.Ama ayaklar yoksa problem değil.Zaten orda tüm eksiklikler tamamlanacak.Hatta sakat insanlar çekmiş oldukları sıkıntılardan dolayı, sağlamlara oranla daha fazla mükafat görecekler…”

Bunları can kulağı ile dinleyen çocuk çok mutlu oldu. Çektiği sıkıntılar hafiflemiş gibiydi. Adam vitrine işaret ederek;

“- Baktığın ayakkabı, sana yakışır! Denemek istermisin ?” Çocuk başını yanlara sallayıp:

“- Üzerinde 30 lira yazıyor, almam mümkün değil ki !”

“-İndirim sezonunu senin için biraz öne alırım!. Bu durumda 20 lira düşer. Zaten sen bir tekini alacaksın o da 10 lira eder.”

Çocuk biraz düşünüp:

“- O zaman ayakkabının diğer teki işe yaramaz ki!” dedi.

“- Onun da kolayı var.” dedi güldü adam. “Onu da sağ ayağı eksik olan bir çocuğa satarım. Hem de mahallemizde tanıdığım da var.”

Küçük çocuğun aklı bu sözlere yattı. İçini tatlı bir sevinç kapladı.

“-Üstelik sen öğrencisin değil mi?” diye sordu.

“- İkiye gidiyorum.” diye atıldı çocuk.

“-Tamam işte 5 lira öğrenci indirimi yapsak, geriye kalır 5 lira. O da zaten pazarlık payı olur. Bu durumda ayakkabı senindir, sattım gitti.”

Adam , çocuğun şaşkın bakışları arasında dükkana girdi. İçerdeki raflarda çocuğun beğendiği ayakkabılardan vardı. Ama adam vitrindekini çıkarttı. Kendi elleriyle güzelce ayakkabısını giydirdi ve çıkarttığı eski ayakkabıyı göstererek;

“-Benim satış işlemim bitti. Sen de bana, bunu satsan memnun olurum.”

“-Şaka mı yapıyorsunuz amca ? diye kekeledi çocuk. “Onun tabanı delinmek üzere. Eski bir ayakkabı para eder mi!?”

“Sen çok câhil kalmışsın be arkadaş!” dedi adam. “Antika eşyalardan haberin yok mu? Bir antika ne kadar eski ise, o kadar kıymetli olur. Fazla para tutar. Bu yüzden ayakkabın bence 30-40 lira eder.”

Küçük çocuk, bu yaşadıklarının bir rüya olmaması için içinden dua ederken, adamın avuçlarına sıkıştırdığı kağıt paralara göz gezdirdikten sonra, 10 lirayı adama geri uzatarak:

“-Bana göre 20 lira yeterli, çünkü indirim mevsimi başlattınız ya!” dedi.

Adam onu kırmayıp parayı aldı ve sımsıkı çocuğa sarıldı. İçi içine sığmıyordu adamın, eğer bütün mallarını bir günde satsa bu kadar mutlu olamazdı.

Çocuk içten teşekkür ederek mutluluktan uçarcasına oradan ayrılırken;

“-Babam haklıymış, sakat olduğum için, ‘hiç üzülmene gerek yok’ demişti.”

DEVAMINI OKUYUN

KADİR GECESİ DUASI VE NAMAZI

by Abdulkadir Türk Perşembe, Haziran 30, 2016 Dualar

DEVAMINI OKUYUN

TRABZON VE KAHRAMANMARAŞ'IN KARDEŞLİĞİ

by Abdulkadir Türk Perşembe, Haziran 23, 2016 Tarih

Trabzon’un fethinden sonra, islamiyetin yayılmasında öncülük eden , Onlar Kahramanmaraş’ta evliyaullahtan sayılan Saçaklı Mehmet efendinin kardeşleri Osman,Hasan ve İlyas Efendilerdi. Osman Efendi, Çaykara ilçesinde eski adı ile “Paçan köyü ” olarak bilinen köyde vefat etmiş ve köy camisinin yanında türbesi yapılmış hatırasına hürmeten de köyün adı Maraşlı olarak değiştirilmiştir.

Kabrindeki kitabesinde;

“Of’a iman-ı İslâm-ı getirdi kemalin menbaı Maraşlı Osman

Ne kutsî kudrete malikti hayret, boyun eğmişti bir görmede ruhban

Dokuzyüz altmış idi hicri yıl, Onu rahmetlere gark etti Rahman” yazmaktadır.

Yine İlyas Efendinin kabri; Uzungöl’den devamla gidilen Çayıroba Köyünde (Yente yaylasında) bir camii içersinde bulunmaktadır. Hasan Efendinin kabri ise Rize istikametinde Of’un çıkışında Eskipazar Beldesi Kavak Camii önünde sahil yolunun kenarındadır.

Bu mübarek zatlar, iki şehir arasında manevi olarak kuvvetli bağ kurmuşlardır. Bu üç mübarek zat Karadenizin zor coğrafik yapısına rağmen yıllarca büyük bir azimle İslamiyet in yaygılaşmasında çaba harcamış özellikle yaşantıları ile örnek olmuşlardır.

Dulkadiroğlu Beyliği’nin merkezi Maraş olup Yavuz Sultan Selim’in annesi Gülbahar Hâtun, Dulkadiroğlu Alaüddevle Bey’in kızıdır. Dolayısıyla Maraşlıdır. Yavuz Sultan Selim’in Trabzon Valiliği sırasında bir çok akrabasını Maraş’tan Trabzon’a getirmiş Trabzon-Maraş arasındaki kardeşlik köprüsünü güçlendirmiştir.

Trabzon’lular ve özellikle Çaykara ve Of’lular islamiyetin tebliği hususunda çabalarından dolayı Kahramanmaraşlıları çok severler, Kahramanmaraşlılarda tabi ki onları, bu sevgilerinin bir nişanesi olarak; Kahramanmaraş’ın en büyük caddesinin adı Trabzon caddesi, Trabzon’un en büyük ve işlek caddesinin adı ise Kahramanmaraş caddesidir. Yıllar öncesinden karşılıklı olarak isimleri konulmuş ve halen aynı isimlerle anılırlar.

Kahramanmaraş’ta Saçaklızadeler ile ilgili “ Saçaklızade Kültür Eğitim ve Yardımlaşma Vakfı” vardır. Çarşıbaşı camii’nin bitişiğinde bulunan bu vakıf çok sayıda insana yiyecek,giyecek ve yakacak gibi yardım ulaştırarak, hayır ve hasenat işleri ile uğraşmaktadır.

Saçaklızadeler, Maraş’tan kalktı gittiler, sırf Allah rızası için görev yaptılar ve göçtüler. Onlar, o dönemde çok sayıda insanın hidayete kavuşmasına vesile oldular. Halen unutulmadılar dualarla yâd ediliyorlar.Ne mutlu yüz akı ile ahirete göçebilenlere.

DEVAMINI OKUYUN

TİLKİNİN ORUCU

by Abdulkadir Türk Pazartesi, Haziran 20, 2016 Kıssadan Hisse

DEVAMINI OKUYUN

BERÂT GECESİ DUASI VE NAMAZI

by Abdulkadir Türk Cuma, Mayıs 20, 2016 Dualar

Cenab-ı Hak, rivayete göre Kur’an’ın Levh-i Mahfuz’dan dünyaya indirildiği Berat Gecesi için Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyuruyor; “Apaçık Kitaba yemin olsun ki, Biz Kur’an-ı mübarek bir gecede indirdik. Biz, gerçekten uyarıcıyız. O mübarek gecede, her hikmetli iş katımızdan bir emirle ayırt edilir” (Duhan, 44/1-4) Böyle bir geceyi ganimet bilip dua, zikir ve ibadete yönelerek amel defterini zenginleştirmek, Allah’ın kulları için bulunmaz bir fırsattır.

ANLAMI:

“Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla.

Allah’ım, ey ihsân ve ikram sahibi olan ve kendisine ihsan edilemeyen, ey Celâl ve İkrâm Sahibi, ey lutfu ve ihsânı bol olan, Sen’den başka ilâh yok, sen kendisine ilticâ edenlerin yardımcısı, kendisine sığınanlara emân veren, korkanların kendisinde emniyete kavuştuğu yüce zât’sın.

Allah’ım! Beni katında, Ümmü’l-Kitâb’da şakî/kötü veya mahrûm veya kovulmuş veya rızkı dar olarak yazdıysan, Allah’ım fazl u ihsânınla kötülüğümü, mahrûmiyetimi, kovulmamı ve rızkımın az olmasını sil, beni katında, Ümmü’l-Kitâb’da saîd/iyi, rızkı bol ve hayırlara muvaffak olan bir kulun olarak yaz. Şüphesiz Sen Rasûl’ünün lisânı üzere indirilen Kitâb’ında bir söz buyurdun ve Sen’in sözün haktır:

«Allah dilediğini siler, (dilediğini de) sâbit bırakır. Ümmü’l-Kitâb (Ana Kitâb) O’nun yanındadır.»(er-Ra’d, 39)

İlâhî! En büyük tecellin ile «Her hikmetli işe kendisinde hükmedilen»(ed-Duhân, 4) ve kesin karar verilen mübarek Şa’bân’ın yarısı gecesinde, bizden bildiğimiz, bilmediğimiz ve Sen’in bildiğin bütün belâları uzaklaştır. Şüphesiz Sen en yüce ve en keremlisin. Allah, Efendimiz Muhammed’e, âline ve ashâbına salât u selâm eylesin!” (Bkz. Ali el-Müttakî, no: 5090)

BERÂT DUASI

Şa’ban-ı şerîfin onbeşinci, Berât gecesi akşam namazından sonra üçkere Yasin sûresi ve her birinin sonunda bu Berât duâsı okunacaktır. Birinci Yâsin-i Şerîften sonra bu duâ okunurken Allah’ın saîd kullarından olmak niyyetiyle okunacaktır. İkinci defa okunurken hayırlı ömür uzunluğu niyyetiyleokunacaktır. Üçüncü defa okunurken kaza ve belâlardan emîn olup hayırlı rızık için okunacaktır.

BERÂT GECESİ NAMAZI

Berât gecesinde yatsıdan sonra ikide bir selâm vermek üzere yüz rekât namaz kılınır. Her rekâttaFâtiha’dan sonra on kere İhlâs-ı şerîf okunur. On defa İhlâs-ı şerîf okumaya kudreti olmayan beş veya üç kere okur. Bu namaz tamam oldukdan sonra okuyabildiği kadar salavât-ı şerîfe ve huzur-ı kalble tevbe ve istiğfar edip Allah Teâlâ Hazretleri’nden dünyevî ve uhrevî hâcetlerini taleb ve niyaz edecektir.

KAYNAK: Mahmud Sami Ramazanoğlu, Dualar ve Zikirler, Erkam Yayınları, 125. Sayfa20

DEVAMINI OKUYUN

BAŞIMDAN VURULDUM !

by Abdulkadir Türk Pazartesi, Mayıs 16, 2016 Anılar

Gençliğimde; Kasabamıza yakın Korkmaz köyünde yapılan çerkez düğününe katılmıştım. Düğün iki gün sürmüştü, artık ikinci günün son saatleriydi. Çevre köylerden gelen misafirler, davetliler ortalık oldukça kalabalık ve düğün tam hızıyla devam ederken; sebebini bilemediğim bir nedenle aniden başlayan kavga adeta benzine sıçrayan ateş misali her tarafı sarmıştı. İnsanlar birbirlerine ölesiye vuruyor, silah sesleri ortalık toz duman…

Kendimi korumak için ahşap bir binanın arkasına geçip gizlendim ve orada beklemeye başladım. Ortalık silah seslerinden biraz sakinleşince, son durumu anlamak için gizlendiğim yerden hafifçe başımı uzattım. Meğerse o anda bir kişi silahını yakın mesafeden bana doğrultmuş bekliyormuş beklemeden ateş etti tam anlımın ortasından vuruldum, kurşunun beynimin içinden geçişini, acısını hissettim.

ve o anda uyandım.

… ama nerede olduğumu bilemiyordum. Acaba ben gerçekten öldüm mü?!. Ortalık zifiri karanlıktı, yüzüm çarşaf, kefen gibi bir bez ile örtülü halde. Başımda şiddetli bir ağrı, seslenmek istiyorum fakat nedense sesim çıkmıyor… tam o sırada; ' sizce duyulacak en rahatlatıcı şefkat ve merhamet içeren ses ne olabilir?' Tabi ki anne sesi. Rahmetli annemin;

“- Ah yavrum! Başına mı düştü?! Bir şey oldu mu?!.” Sesiyle biraz olsun rahatlamıştım. Ama yine tam manası ile olan biteni anlayamamıştım…

Daha sonra korkularım yavaş yavaş dağılmış olan bitenden haberdar olmuştum…

Annem her gece aksatmadan teheccüd namazını (Farzlardan sonra en faziletli namaz gece kalkarak kılınan namazdır.) kılardı, gece ne zaman uyansam seccadesinin başında görürdüm.(mekanı cennet olsun)

Annem yine o gece namaz için kalkmış, vakti öğrenmek için karanlıkta, büfenin üzerindeki masa saatine bakmaya çalışırken saati başıma düşürmüş. Saati almak için uzandığı için geceliği benim yüzümü örtmüş…

Rüyamda her şey o kadar gerçekti ki; arkadaşımın bana ikram ettiği elma, tanıdığım insanların düğünde oynamaları, tokalaştığım arkadaşlarımın ellerinin sıcaklığı, kurşunun acısı…

Hiç rüya gören bir insanın rüyasında; ‘ nasıl olsa neticede bu bir rüya; bana bir şey olmayacak, korkmama da gerek yok, canımın istediğini yapayım ’ dediği duyulmuş mu? Hayır. Her şey tıpkı gerçek gibi, hisler duyuşlar ...

İşte dünya hayatı nasıl rüya gibi yaşanmıyorsa rüya da gerçek gibi yaşanılıyor. Saatin başıma düşmesi anındaki görmüş olduğum o uzun rüya aslında en fazla iki-üç saniyelik rüyaydı.

Hz. Ali tarafından nakledilen hadis-i şerifte “ İnsanlar uykudadır, öldükleri zaman uyanırlar.” dediği bilinmektedir. Demek ki bizler öldüğümüzde gerçek hayat olan ahiret hayatına uyanacağız. Tabii ki o zamanki pişmanlık fayda vermeyecektir.

İşte anlattığım rüya günlerce süren uzun bir rüya gibi gözüksede, çok kısa bir an içerisinde gerçekleşmiştir. Aynen çok kısa olan dünya hayatını, çok uzun bir zaman olduğunu zannederiz. Oysa ölümden sonra diriltildiğimiz zaman dünyada çok az bir zaman kaldığımızı anlayacağız. Bu durum ayet-i kerimelerde şöyle izah edilir:

Dedi ki : “Yeryüzünde kaç yıl kaldınız?”

Dediler ki: “ Bir gün ya da bir günün birazı kadar kaldık, sayanlara sor.”

Dedi ki : “ Sadece az bir zaman kaldınız, keşke bilseydiniz.” (el-mu’minun 112-114)

Çok kısa olan dünya hayatında bitmek tükenmek bilmeyen uzun vadede planlar yaparız. O hengame içerisinde, ömür sermayemizin yavaş yavaş tükendiğinin farkına bile varamayız. Aslında etrafımızdaki her şey bize dünya hayatının geçici olduğunu gösterir.

Örneğin, çok güzel olduğunu düşündüğümüz bir insanı 30-40 yıl sonra gördüğümüzde güzelliğinden eser kalmamış , saçlar beyazlaşmış, yüzünü kırışıklıklar kaplamış olduğunu görür, tanımakta bile zorlanırız.

Bakmaya kıyamadığımız arabamız eskimiş, evimiz yıpranmış kısaca etrafımızdaki her şey eskimeye yıpranmaya , çürümeye doğru giderek her gün bize mesaj verirler ve şöyle derler;

Dünya hayatı gelip geçici bir rüyadan ibarettir, aldanmayın. Gerçek ve sonsuz hayat ise ahiret hayatıdır.

DEVAMINI OKUYUN

MUCİZE KİTAP KUR'AN

by Abdulkadir Türk Salı, Mart 22, 2016 İman Hakikatleri

Kur’an Peygamberimize (sav) Hak katından Cebrâil aracılığı ile indirilen ilahi kelamıdır. Müslümanın en temel görevi buna inanmaktır.

Diğer semavî kitaplar zaman içerisinde değişikliğe uğramış, insanlar tarafından tahrif edilmişlerdir. Kur’anın ise bu güne kadar aynen korunmasının mucize bir kitap olduğuna, Allah (cc) kelamı olduğuna apaçık bir delildir. Teknolojinin en üst seviyelere ulaştığı , azılı din düşmanlarının kol gezdiği bu çağda Kur’an üzerinde herhangi bir tahribat yapılamıyorsa, şüphesiz ilâhi koruma altında oluşundandır.

Ayet-i kerimede: “Doğrusu Kitab-ı biz indirdik, onun koruycusu da elbette biziz.” (15/Hıcr, 9) buyrulmaktadır.

Kur’ana dil uzatanlar her dönemde olmuştur. Bunlar hiç bir zaman başarılı olamamış , Kur’anın kalıcı ve kuşatıcı mesajına zarar verememişlerdir. Kur’anın ilahi kelam olmadığı ile ilgili asılsız iddialara karşı ayet-ı kerimelerde şöyle meydan okunmaktadır.

"Yoksa müşrikler, Kur'an'ı kendisi uydurdu mu diyorlar? O halde şöyle de: 'Haydin onun gibi, uydurma on sûre getirin ve bunun için Allah'tan başka gücünüzün yettiğini de çağırın, eğer doğru söylüyorsanız." (11/Hûd, 13)

"Eğer kulumuza indirdiklerimizden herhangi bir şüpheye düşüyorsanız, haydi onun benzeri bir sûre getirin, eğer iddianızda doğru iseniz Allah'tan gayri şahitlerinizi (yardımcıları-nızı) da çağırın. Bunu yapamazsınız -ki elbette yapamayacaksınız- yakıtı, insan ve taş olan cehennem ateşinden sakının. Çünkü o ateş, kâfirler için hazırlanmıştır." (2/Bakara, 23-24)

Yine, ayet-i kerimede; Kur’anın vazgeçilmez bir model olduğunu; emir ve yasaklarına harfiyen uyulması gerektiğini bildirmektedir: “Peygamber size ne verirse alın; size neden sakındırırsa geri durun.” (59 Haşr,7)

Kur’anı; Müslümanlar olarak ne kadar okuma, öğrenme çabası içerisindeyiz? Dost meclislerinde, başkaca toplantılarda yabancı yazarların kitaplarını okumanın övünç ve gururunu yaşarken! Acaba bizler; kaç defa Kur’an meâlini, tefsirini baştan sonuna kadar okuduk..? Yukarıdaki ayet-i kerimede açıkça emredildiği halde Peygamber buyruğuna ne kadar tabi olduk..?

Belki, aşağıdaki şiir; anlatmak isteyip de ifade edemediğimiz , boğazımıza düğümlenen sözlerimizin tercümanı olacaktır dostlar;

“Ey İnsan... Yaşıyorken hem de Kur'an çağında,
Çırpınıp duruyorsun cehalet batağında,
Kalbin katı, gözün kör, başın kibir dağında,
Kur'an sana gel diyor bak bendedir adresin,
Ey şerefli mahlukat daha Kur'an ne desin?

Özgürce seçmen için iki yoldan birini,
Apaçık bildiriyor bütün ayetlerini,
Ya Peygamber, ya şeytan... seç diyor rehberini,
Öyle seçki sırattan rüzgar gibi geçesin,
İlle şeytan diyorsan daha Kuran ne desin?

Ya cennet bahçesidir, ya ateştir o mezar,
Mekan var mı dünyada öyle derin öyle dar?
Hiç bir şey yakın değil insana ölüm kadar,
Diyor ki hesabı var aldığın her nefesin,
Mezarlar konuşuyorken daha Kur'an ne desin?

Malın, mülkün, şöhretin, dünyada her şeyin var,
Ya dünyadan Rabbine götürecek neyin var?
Bana yeter diyorsan şu üç günlük itibar,
Bir başka gün vardır ki, çok çetindir bilesin,
Bunlar masal diyorsan daha Kur'an ne desin?

Ayet diyor ki; eğer dağa inseydi Kur'an!
Paramparça olurdu dağ Allah korkusundan,
Hangi insan duyup ta ibret almaz ki bundan?
Sanki bir dağ yanında ne kadarda cücesin,
Haddini bilmen için daha Kur'an ne desin?

O münezzeh ruhundan ruh vermekle insana,
Erişilmez bir şeref bahşetti Allah sana,
Ne kadar sevildiğini burdan anlasana,
Sanki taparcasına kendine kul kölesin,
Nefsini put yapana daha Kur'an ne desin?

Bir gün var ki çok yakın, dağların yürüdüğü,
Göklerin güneşi önünde sürüdüğü,
Kainatı toz dumanın bürüdüğü,
Kıyamet senaryosu, oyun değil bilesin,
Hala ürpermiyorsan daha Kuran ne desin?

O büyük mahkemede bütün diller susacak,
Konuşacak bu defa, göz, kulak, el, bacak,
Uzuvlar birer birer haramları kusacak,
Açılacak önünde defterleri herkesin,
Kendine gelmen için daha Kur'an ne desin?

O gün!.. buyruk verenler, buyruğa baş eğecek,
Cehennem öfkesinden köpürüp kükreyecek,
Ve.. doydun mu deyince daha yok mu diyecek!
Yandıkça o deriler değişecek bilesin,
Hala secde yok ise daha Kur'an ne desin?

Gör ki dünya!.. Sırtında nice insan taşıyor,
Kimi yaşarken ölmüş, kimi ölmüş yaşıyor,
Kimi arş-ı alaya dolu dizgin koşuyor,
Diyor ki; İşte cennet! Gayret et ki giresin,
Ey!.. Şerefli varlık, daha Kur'an ne desin?”

Cengiz Numanoğlu

DEVAMINI OKUYUN

DUASIZ İNSANIN DEĞERİ VARMI?

by Abdulkadir Türk Cuma, Mart 18, 2016 Dualar

Dua, Yaradanımız’a karşı kulluk seviyemizi gösteren çok önemli bir ibadettir.

Kuran-ı Kerimde bu husus hakkında ; “Duanız olmasa Rabbim size ne diye değer versin?” (Furkan 25/77) buyurulmaktadır.

Asrı saadet devrinde; ashâb-ı kiramdan bazı kimselerin: “Ya Rasûlallah! Rabbimiz bize yakın ise hafif sesle yahut gizlice dua edelim.Eğer uzak ise yüksek sesle duâ edelim” diğer bir rivayette ise : Yahûdilerin, “Ya Muhammed!-sallallahu aleyhi ve sellem-Sen yer ile gök arasını pek uzak haber veriyorsun.Rabbimiz duâmızı nasıl işitir?” demeleri üzerine, Fahr-ı Râzî, Kadı Beyzavî ve Hâzin’in beyanlarına göre aşağıdaki âyet-i celîle nazil olduğu :

“Kullarım Sana, Ben’i sorduğunda Ben çok yakınım.Bana duâ ettiği vakit duâ edenin duâsına karşılık veririm.O halde benim davetime icabet etsinler ve bana iman etsinler ki doğru yolu bulalar.” (Bakara,186)

Yine Peygamber efendimiz-sallallahu aleyhi ve sellem- “Kulluğun özü duadır.” (Tirmizi,Deavat,1) buyurmuşlardır.

Kul olarak muhtaç yaratılmışız. Bizlere düşen, aczimizi bilerek; yalvararak, yakararak içten duada bulunmaktır. Duadan gaflet halinde yaşamak, kendinden ve Rabbinden habersiz yaşamaktır.

İbn Atâullah el- İskenderî-kuddise sirruh- Rabbimize karşı, dualarımızda hangi edebe riayet etmemiz gerektiğini ne güzel ifade eder:

“-Israrla dua etmene rağmen, Rabbin ihsanı gelmekte geciktiyse, ümitsizliğe düşme! Zira Yüce Mevlâ, dua edenin duasına icâbet edeceğine vaat etmiştir; ancak unutma ki, bu vaadin gerçekleşmesi, arzuladığın şeyin, senin istediğin gibi yerine gelmesi şeklinde değil, O yüce Rabbin senin için istediğini vermesi şeklinde cereyan edecektir.Yine aynı şekilde bu icabet, senin istediğin zamanda değil, Zât-ı ulûhiyetin istediği vakitte olacaktır.”

“-Cenâb-ı Hak, dilini talep ve dua için çözüp serbest bıraktığı an bil ki,sana ihsânda bulunmayı arzu etmektedir.”

“-İstediğini ertelediği için, Hak Teâlâya karşı hakkını aramaya kalkma! Aksine, edebini takınmadığı için nefsinle hesaplaş!”

Sultan-ül arifin Mahmud Sami Ramazanoğlu’nun-kuddise sirruh- yapmış olduğu dualarından bir kısmı:

“Allah’ım, kudretinin korumasıyla beni düşmanların tuzaklarından koru.

Lutfunla beni kötülerin suikastından kurtar.

Kuvvetlilerin kahrından, zâlimlerin zulmünden , hasetçi idarecilerin tuzağından, fesatçı kötülerin iftiralarından, zarar veren şerlilerin aleyhime gülmelerinden Sana sığınırım.Hamd, Alemlerin Rabbi Allah’a mahsustur.

Allah’ım, ölümü hayata tercih ettirecek belâdan/malın az olup ailenin kalabalık olmasından, dünyevî ve uhrevî kötülüğe sebep olan ve helâke sürükleyen hâllerden, akibetin kötü olmasından ve buna yol açan ahvâlden ve bir de düşmanlarımızı sevindirecek belâlara uğramaktan Sana sığınırız.

Allah’ım, bizi gadabınla öldürme, azâbınla helâk etme, bunlardan önce bize afiyet ver.

(Üç defa: Ey ayıpları örten Settâr, benim ayıplarımı da ört) zâtını gizlediğin setrin ile ört, rahmetinle ey merhametlilerin en merhametlisi.

Allah’ım, azgınlık ve taşkınlıktan, felçten, âniden gelen karanlık fitnelerden ve dar geçimden Sana sığınırız.

Allah’ım, bizi en geniş ve en hoş yaşantı ile, en mes’ud ve en uzun ömürle ve en faydalı azıkla rızıklandır.” Amin…

(Mahmud Sami Ramazanoğlu, Dualar ve Zikirler S:229 )

DEVAMINI OKUYUN

GIYBETİNİ YAPANLARA TEŞEKKÜR ET

by Abdulkadir Türk Pazartesi, Mart 14, 2016 Kıssadan Hisse

Gıybet: Din kardeşinin hoşlanmayacağı hususlarını başkalarına anlatmak veya bildirmektir.Tabi ki; gıybet sadece,doğrudan doğruya anlatmak değildir. Dolaylı yoldan anlatmakla, ima,işaret,göz kırpma,alay,tavırla yapılan küçük düşürücü davranışlar da gıybettir.

Ebu Said El-Hudri (RA) rivayet ediyor: “Peygamberimiz (SAV) şöyle buyurdular:

“Mi’rac gecesi göklere çıktığım zaman bir grup insan gördüm. Böğürlerinden etleri koparılarak lokma lokma ağızlarına veriliyor, bu sırada kendilerine şu sözler söyleniyordu: “Kardeşlerinizin etlerinden yemekte (alışkın) olduklarınızdan yiyin.” Ben bu manzarayı görünce: “Ey Cebrail! Bunlar kimlerdir?” dedim. Cebrail (AS) cevaben dedi ki: “Bunlar senin ümmetinin gıybet edenleridir.”

Mağlesef, günümüzde gıybetin içinde yaşayan bir toplum haline geldik. Gazetelerde, gıybet haberleri manşetten verilir oldu. Dostlar meclisinde yapılan konuşmalarda gıybetsiz olanı bulmak imkansızlaştı. Virüsü kapmadan yaşamak, akşama ulaşmak adeta imkansızlaştı.

Gıybet ; Kin, kıskançlık, çekememezlik ve haset nedeni ile yapılır.Şeytan anlatan kişinin ağzına bal sürdüğü (hadis-i şerif) için anlattıkça anlatır.Karşısındaki dinleyici can kulağıyla dinliyorsa " ya ... öylemi! aynen bende katılıyorum..." gibi ifadelerle destekliyorsa saatlerin nasıl geçtiği anlaşılamaz. Gıybeti dinleyen, tasdik eden(başını tasdik manasında hareket ettiren) aynı günaha ortak olur. Dinleyen; gider başkasına anlatır ve günah zinciri toplumu sarar.

Çoğu kere ; Gıybet yapan kişiye, anlatma, günahtır denildiği zaman "Ben O kişinin yaptığı şeyleri anlatıyorum, yapmadığı şeyleri anlatmıyorum ki..." şeklinde, savunmaya geçer ve kendisini temize çıkarmaya çalışır.

Kişinin yaptığı ve duyulduğu zaman hoşlanmayacağı ve üzüleceği şeyleri anlatmak gıybet, yapmadığı şeyleri anlatmak ise iftiradır. İftira ise daha büyük günahtır. Gıybet, aynı zamanda kul hakkıdır. Kul hakkının affı ise, bizzat hak sahibiyle helâlleşmek ile olur. Yoksa hesaplaşma ahirete kalır. O zaman da gıybet yapanın sevaplarından alınıp gıybeti yapılana verilir. Sevapları yoksa bu sefer gıybeti yapılanın günahları gıybet yapana yüklenir.

Görüldüğü üzere her halükârda adalet yerini buluyor.

Bir gün; Bir kişi, Velî bir zat'ın huzuruna gelerek:

"-Efendim; Filanca kişi, sizin hakkınızda sürekli gıybet yapıyor" der.

Aralarında şu konuşmalar geçer,

"- O gıybet yapan kişiye git selamımı söyle, ayrıca sana bir hediye paketi vereceğim onu da kendisine veriver."

"- Ama efendim ! siz galibâ beni yanlış anladınız. Ben hakkınızda gıybet..."

"-Tamam, evladım anladım. Size söyleneni yapınız."

Adam, olan bitenden bir şey anlamaz. Doğruca gıybet yapan kişiye gider;

"-Filanca, gıybetini yaptığınız Zat'ın size çok selamı var. Ayrıca şu paketi de size hediye olarak gönderdi." der.

Hediyesini alan kişi de, bu işe pek anlam veremez ama huyundan da vaz geçmez. Gıybet yapmaya bir süre daha devam eder.

Velî zat, gıybetçiyle ne zaman karşılaşsa; Ona çok iyi davranır, halini hatırını sorar iltifatta bulunurdu. Bir zaman sonra, gıybet yapan kişi yaptıklarından pişmanlık duyarak, gıybet yapmayı bırakır. Ancak, Velî zat'tan evvelce görmüş olduğu ilgi alakayı ve iltifatları da göremez olur.

Gıybet yapan kişi dayanamaz, Velî zat'a gelerek:

"-Efendim, bildiğiniz gibi önceleri sizin gıybetinizi yapardım. O zamanlar bana sevgi gösterir hoş davranırdınız. Ama şimdi gıybetinizi bıraktım ancak bana olan güzel davranışlarınız azaldı. Hatta kalmadı. Bu davranışınızın nedeni nedir?" Velî Zat,

"-Evet söyledikleriniz doğrudur. Önceleri seninle bir ortaklığımız vardı. Sen benim gıybetimi yapar, sevaplarını bana gönderirdin bu nedenle kâr ederdim. Lâkin, gıybeti bıraktın ortaklığımız da bitti." der.

Sevgili dostlar; gıybetsiz günler diliyorum. Selam ve dua ile…

DEVAMINI OKUYUN

SABRIN VE AZMİN ZAFERİ

KAYIKÇIYA VERİLEN "VAV" HARFİ

KAYIKÇININ CEVABI!

TEK AYAKLI ÇOCUK

KADİR GECESİ DUASI VE NAMAZI

TRABZON VE KAHRAMANMARAŞ'IN KARDEŞLİĞİ

TİLKİNİN ORUCU

BERÂT GECESİ DUASI VE NAMAZI

BAŞIMDAN VURULDUM !

MUCİZE KİTAP KUR'AN

DUASIZ İNSANIN DEĞERİ VARMI?

GIYBETİNİ YAPANLARA TEŞEKKÜR ET

Hakkımda

ABDULKADİR TÜRK

Bu Blogda Ara

SOLUTİON TO THE VERTİGO

Etiketler

Blog Arşivi

Hakkımda

Etiketler

Popüler Yazılar

Blog Arşivi

Ziyaretçi Sayısı