İSTİKAMET ÜZERE OLMAK

by Abdulkadir Türk Cumartesi, Temmuz 25, 2015 Denemeler

Bu gün bizler yaşantımızı gözden geçirerek iç dünyamızın muhasebesini yaparak yaşantımızın her safhasında müslümanca bir duruş sergilememiz gerekiyor.

Cenabı Hak ibadette bile bizden şahsiyet istiyor.Her namazda okuduğumuz Fatiha da ‘bizi doğru yola,kendilerine nimet verdiklerinin yoluna ilet,gazaba uğrayanlarınkine ve sapıklarınkine değil.’ (el-Fatiha 6-7)buyuruyor.

Bu ayeti kerimeler Müslümanların takınması gereken karakteri ve şahsiyeti ortaya koyuyor.

Hayırlı ümmet olarak yâd edilen Osmanlı,İslam şahsiyet ve karakterine her alanda yaşamayı ve yaşatmayı bilmiştir.Sadece insan yaşamı ile sınırlamamış,inşa ettiği yapılar hatta hasta hayvanları tedavi için kurduğu vakıflar ile insanlığa örnek olmuştur.O dönemlerde sanatkarlığı ile ve aynı zamanda gönül dünyalarının güzellikleri ile zirvede olan Sinanlarımız,Davut ağa’larımız vardı.Yapmış oldukları eserlerine maneviyatlarını da aksettirmişlerdi. O kadar ki;kimsenin evini gölgede bırakacak manzarasını kapatacak bir inşaat söz konusu olamazdı.Günümüzde ise yüksek binalar,gökdelenler sanki ruhsuz şehirlerin mezar taşlarını andırıyor.

Bir evde hasta olduğu zaman pencerenin önüne kırmızı bir saksı konulurdu.Seyyar satıcılar oradan sessizce geçer,mahallenin çocukları başka yerde oynarlardı.bugün resmi kurumlarda, düğün törenlerinde atılan havâi fişeklerin vermiş olduğu rahatsızlık düşünülüyor mu acaba?O gürültüden rahatsız olan hasta var mı?Cenazesi matemi olan var mı?Hamile mi var,uyuyan çocuk mu var?düşünülmeden yapılan bu davranış ile bütün toplumun hakkına giriliyor.

Zikrine mani olmamak için bir çiçeği bile koparamayan Hüdayilerimiz “Yaratılanı severiz Yaratandan ötürü..”diyerek bir karıncayı dahi incitmekten çekinen Yunuslarımız ne güzel gönül insanlarıydı.

Yine o dönemlerde sokak başlarında sadaka taşları vardı.Hali vakti yerinde olanlar taşların oyuklarına para bırakır,ihtiyacı olan gece gelir ihtiyacı kadar alır daha fazlasına dokunmazdı.

Yine maddi durumu iyi olan; rastgele bir bakkala girer,borç defterindeki borçları öder,borcu ödeyen borçluyu tanımaz ve bilmez borçlu ise borcunun kim tarafından ödendiğini bilmezdi.Yapılan her iş Allah rızası içindi.

Bugün ise kapitalist,materyalist ve darwinist yapı tüm insanlığı etkisi altına alarak manevi değerler üzerinde büyük tahribat yapmaktadır.

Televizyondaki diziler,programlar,internetin yanlış adresleri, insanları;global kültürün parmağında oynattığı robot haline getiriyor.Birileri maneviyatımızı elimizden alarak iç dünyamızı boşaltarak kendi değerlerini sinsice empoze ediyor.Neticede idrakimiz, düşünme kabiliyetimiz zamanla dumura uğruyor.

Bu gün caddelerimiz,sokaklarımız maneviyattan yoksun giyim tarzı ile çıplak gezen insanlarla dolu .Tarz adına, yırtık pantolon giyen kişilik erozyonuna uğramış insanlar. Kendisini kapalı zanneden, başı örtülü altında daracık pantolonlu garip yapılı insanlar toplum olarak iç yapımızın dağınıklığını yansıtan göstergelerinden bir kaçı...

Bugün maalesef toplum, manen hasta konumda.Bu tehlikeli gidişata direnebilmek için, daima İslam şahsiyetini muhafaza ederek müslümanca bir duruş sergilemek, gönül dünyamızı güzelleştirecek çaba içerisine girerek, manevi değerlerimize daha sıkı sarılmamız gerekiyor.Selam ve dua ile ...

DEVAMINI OKUYUN

KİŞİSEL GELİŞİM SAFSATASI

by Abdulkadir Türk Salı, Temmuz 21, 2015 Denemeler

İnsanoğlu yaratılış itibarıyla kainatın en şereflisi olarak yaratılan , Hakk’ın yeryüzündeki halifesi olma liyakat ve istidanı kendinde bulunduran bir varlık olmasına rağmen ilahi ikaz ve yönlendirmelere muhtaçtır.

İnsanoğlu nefis ve şeytanın olumsuz telkinlerine, şu imtihan aleminde her zaman ve mekanda muhatap olarak hayatını sürdürmek zorundadır.

Günümüzde “Kişisel Gelişim” adı altında “Ben” olgusunu ön plana çıkaran, ilahi iradeden yoksun ifadeler ile, dile getirilen; “insan sınırsız bir güce sahiptir,insanın hayatta başaramayacağı hiçbir şey yoktur,çok kolay ve basit tekniklerle bu gücü ön plana çıkartabilir”. Bu anlayış imandan yoksun batıl bir inanç şekline dönüşmüştür.

Ümidini kaybetmiş,hayatta başarısızlıklar yakasını bırakmamış,geleceği hakkında korku yaşayan bir insana ümit ve güven aşılamak adına kesin vaatlerle güvendirmek o insanı başka bir uçurumun eşiğine getirmek demektir.

İnsan her şeyin üstesinden mutlak surette gelemez çok arzuladığı şey ilahi iradeye ters düşebilir veya o isteği şey kendisi için hayırsız da olabilir.Onun için bir işte muvaffak olmak için riayet edilmesi gereken edep ve üslubu yegane rehberimiz Kur’an-ı Kerim Peygamberimiz-sallallahu aleyhi ve selem-‘in şahsında bütün insanlığa şöyle haber veriyor:

“(Allah’ın iradesini göz ardı ederek yani inşaallah demeden)Hiçbir şey için “Bunu yarın yapacağım” deme! Ancak Allah dilerse (yaparım de) Bunu(inşaallah demeyi) unuttuğun takdirde (hatırlayınca inşallah diyerek)Rabbini an ve: ‘Umarım ki Rabbim, beni bundan daha yakın bir zamanda muvaffakiyete eriştirir’ de!” (Kehf Suresi 23-24)

Ayeti Kerimeden de açıkça anlaşılacağı üzere, Rabbimiz’in iradesini göz ardı ederek yapılacak planlamanın edebe aykırı olacağı aşikardır.Günümüzde bir çok insan başarının kendisinden geldiğine inanır. ‘Aklımı kullandım, zekâm sayesinde bu başarıyı elde ettim,bileğimin gücü ile kazandım’. İfadelerini sıkça duyarız.Bir işte muvaffak olduktan sonra da mümine yakışan bu başarıyı kendisine değil, Allah’a izafe etmesidir.

İnsana çalışmak,çaba harcamak,gayret etmek düşer bunları yaptıktan sonra Hakk’a tevekkül, başarının anahtarıdır.Bu aşamadan sonra insanın Allah’a güvenip dayanması müslümana yakışan en güzel özgüven ifadesidir.Burada dikkat edilmesi gereken önemli bir husus ise ; Allah’a güvenerek yola çıkılması gerektiği gerçeği, hiçbir zaman insanı atalete,tembelliğe sevk eden bir inanca dönüşmemelidir.Çalışmak ve gayret bizden, netice ise Allah’tandır.

Yine Kur’an-ı Kerim’de ilahi yardıma nail olanın hiçbir konuda yanılıp mağlup olmayacağı o yardımdan mahrum olanların ise çaresizliklere düçar olacağı ne güzel ifade edilmiştir:

“Şayet Allah size yardım edecek olursa size galip gelecek yoktur.Ancak sizi kendi halinize bırakıverirse (ilahi yardımdan mahrum bırakırsa) ondan sonra size kim yardım edebilir? Artık müminler yalnız Allah’a güvenip dayansınlar”.(Al-i İmran Sûresi, 160)

“(Ey Nebiyy-i Ekrem! Bir iş yapmaya) azmettin mi artık Allah’a güvenip dayan .Çünkü Allah kendisine güvenip dayananları sever”. (Al-i İmran Sûresi, 159)

Netice itibarı ile insan, yegane güç ve kudret sahibinin Allah (cc) olduğunun idrak ve şuurunda olarak, hayırlı olacağını umduğu işlerine, O’nun yardımını isteyerek “Bismillah, lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâh” diyerek azimle başlamalı, başarı elde ettiği zaman ise tevazu içerisinde, başarının Allah’tan geldiğini bilerek “Elhamdülillah” demelidir.

Değerli dostlar, Allah’a emanet olunuz.Selam ve dua ile…

DEVAMINI OKUYUN

ÇIRAĞAN SARAYI BENİM !

by Abdulkadir Türk Çarşamba, Temmuz 15, 2015 Denemeler

Günümüzde sıkça rastlarız, dini bir mevzu konuşulurken; “benim dedem de hacı idi.Tam dört defa Hacca gitmiş.Baba annem var ya, dinine çok düşkün bir insanmış .Çocukluğumda ben onun hiçbir zaman göstererek namaz kıldığını görmedim...

Namazlarını gösterişten uzak hiç kimseye göstermeden gizlice kılardı...”

Güzel kardeşim,dedenin Hacca gitmesi sana bir fayda sağlar mı sanıyorsun ? Baba annenizin gizlice namaz kılma sırrını bilemedin mi? Annenin, kayın validesi olan, baba annene “ Anneciğim, namazlarını sakın çocuklarımın yanında kılma! Git odanda, kapını kapatarak kıl.Çocuklarım dindar olmasın” dediği, jenerasyonun çocuğusun haberin yok.Annen bu şekilde davranmamış olsa idi sen baba annenin nasıl namaz kıldığını görecektin belki çocuk yaşta namaza başlayacaktın veya ileriki yaşlarında kılacağın namaz için, sana bir temel oluşturacaktı.

Yine bu zihniyete sahip insanların şu sözlerine her zaman şahit oluruz: “Benim kalbim temiz! Sen gerisini bırak, kalbe bak ! Ben Allah’ı (cc) çok seviyorum.” gibi ifadeler kullanırlar.

Kalp temizliği soyut bir kavram olsa da “küpte ne varsa dışarı o sızar.” Atasözü buna güzel bir cevap olabilir.Ayrıca bu sözde kibir vardır.Bırak ta kalbinin temiz olduğuna başkaları karar versin.

Gelelim“Ben Allah’ı (cc) çok seviyorum.” İddiasına. Ben de diyorum ki “Çırağan Sarayı benim” bana ait.İddia ispata muhtaçtır.İddiam bu ise, ispat etmem gerekiyor değil mi? İddiam ile alakalı kayıt,belge,şahit her ne var ise ortaya koymam gerekiyor.Yoksa bu iddiam kuru bir sözden ileri gitmez.Kimse önemsemediği gibi şayet ısrarla tekrar etmem halinde deli olduğumdan şüphe edilir hale gelirim.

Allah’ı (cc) çok seviyorum iddiasında bulunan kişi de iddiasını ispatlaması gerekiyor.Nasıl olacak bu ? Bunun için üç şart var.Bu şartlar yerine getiriliyorsa amenna, yok yerine getirilmiyorsa iddiasında yanılıyor demektir.Şimdi bu şartlar neler bakalım:

1-Seven kişi,sevdiğinin yap dediğini yapar; Sevgi ile sevgilinin sevgisini kaybetme korkusu orantılıdır.O’nu üzme korkusu ile yap dediği şeyleri itirazsız hem de zaman kaybetmeden yapar.

Allah (cc); başta namaz olmak üzere bir çok ibadetleri yap demiyor mu? Evet. Eğer sen: Benim yaşım genç, daha sonra yaparım,birkaç sure daha öğreneyim de öyle namaza başlarım gibi bahanelerle ayak sürüyorsan birinci şartın olumsuz olduğu aşikardır.

2-Seven kişi sevdiğinin yapma dediğini yapmaz; Allah (cc) Ey kulum:İçki haram içme,kumar oynama,yalan söyleme, gıybet yapma... diyor. Kendini engelleye biliyormusun? Cevabın “ hayır” ise ikinci şartı da yerine getirmiyorsun demektir.

3-Seven kişi sevdiğini daima hatırlar çokça anar; Allah (cc) günde ne kadar anıyorsun? Ne kadar zikrediyorsun cevabın “hiç” ise bu şartın da boş çıktı.İddianı ispatlayamadın sevgili dostum!.Sadece “Seviyorum” demekle sorumluluktan kurtulamıyorsun bunun için çaba, neticesinde icraat gerekiyor.

Müslüman kulaktan duyma bilgilerle değil, kaynağından doğru bilgiler ile dinini öğrenmeli.Sadece öğrenmek yeterli olmaz yaşantısına tam manasıyla aksettirerek insanlara iyi ve güzel örnek olması gerekiyor.

Güzel, düzgün bir manken üzerindeki elbise, güzel durur ve alıcısı çok olur.Fakat yamuk mankenin üzerine dünyanın en güzel elbisesini giydirseniz güzel durmaz ve alıcısı da olmaz. Biz dinimizi yaşarken dik duruş sergileyen manken mi?Yoksa başkaları ne der düşüncesi ile her şeye taviz vererek yamuk mankenlik mi yapıyoruz. Boy aynasında halimize bakmayı ihmal etmeyelim diyorum. En güzel dileklerim ile, kalın sağlıcakla…

DEVAMINI OKUYUN

ÖDENEN BEDELİN KARŞILIĞI

by Abdulkadir Türk Perşembe, Temmuz 09, 2015 Kıssadan Hisse

Her şeyin bir bedeli vardır.En küçük bir alış verişte dahi bir bedel ödememiz gerekiyor.Maddi şeylerde olduğu gibi manevi kazanımlarda da bir çaba gerekiyor. Karşılaşılan sıkıntılara gösterilen sabır ve tahammül, bedel ödeme olarak karşılığını buluyor.Şimdi konu ile alakalı iki dostun yaşadıklarına beraberce bakalım.

Bir kişi, uzun yıllardır görmediği asker arkadaşını ziyaret etmeye karar verir.O zamanlarda ulaşım oldukça zor şartlarda gerçekleştiriliyor .Yol hazırlıklarını yapar,atına binerek yola düşer.

Gideceği mesafe oldukça uzaktır.Bir hafta gibi bir zaman sonra arkadaşının yaşadığı kasabaya gelir.Evini sorar öğrenir ve neticede kapısını çalar. Arkadaşı kapıyı açar, göz göze gelirler ve bir birlerini hemencecik tanırlar sarmaş dolaş olurlar. Ev sahibi misafirini eve alır.Sonra aralarında şu konuşmalar geçer:

“-Ne iyi ettin de geldin.Çok sevindim”

“-Seni çok özlemiştim.Gideyim can dostumu, arkadaşımı göreyim dedim kalktım geldim.”

“-Allah razı olsun.Sahi! sen açtırsın, kusuruma bakma, sevincimden sormayı dahi unutmuşum.Hemen mutfağa geçeyim.Sen biraz dinlen,uzan rahatına bak” der.

Ev sahibinin eşi geçimsiz, huysuz mu huysuz bir insandır. Beyi ile yüksek sesli konuşmalarına misafir ister istemez şahit olur:

“-Kim bu gelen şimdi?!”

“-Çok sevdiğim asker arkadaşımdır. Kardeşten ileridir.”

“-Sanki sen kendi karnını doyurdun da? misafir mi kaldı…”

“-Hanım! ne olur, gözünü seveyim sessiz ol!.Arkadaşım duyacak!”

“-Duyarsa duysun daha iyi. Erkence gider işte.”

Ev sahibi bu arada mutfakta hazırlananları getirir.Hiç bozuntuya vermeden arkadaşına içten ve güler yüzlü davranmaya devam eder.Yemeklerini yerler öğle namaz vakti olmuştur.Ev sahibi imam olur arkadaşı ise cemaat. Ev sahibi namaza başlamak için“Allahu Ekber” der iftitah ”(Namaza başlama tekbiri) tekbiri alır.

Tam o anda misafir bakar ki her ikisi de Hac’da Kabe’nin yanında namaz kılıyorlar. Misafir hayretler içerisinde kalır ve de çok sevinir, mutluluktan adeta uçar. Bu durum üç günlük misafirliği süresince her namazda aynı şekilde devam eder. Kısa zaman çabuk geçer. Gitme vakti gelir ev sahibi, arkadaşını güzel bir şekilde yolcu eder.

Arkadaşı memleketine döner fakat bir türlü, orada kılmış olduğu namazların tadını unutamaz. Kendi kendine;
“Ne mübarek arkadaşım varmış da haberim yokmuş, onun sayesinde mübarek yerlerde namaz kılmak nasip oldu” der.

Aradan henüz birkaç ay geçmesine rağmen tekrar arkadaşına gitmeye karar verir ama bir yandan da arkadaşının eşinin davranışlarına tahammül gerektiğini düşünür , kendi kendine “ O'nun her türlü kötü sözüne rıza gösteririm.Yeter ki Kabe’de sadece bir vakit namaz kılayım” der.

Atına biner tekrar arkadaşının evine gelir yine kapıyı vurur.Aynı şekilde kapıyı arkadaşı açar önceki gibi sevinç içerisinde hoş bir şekilde karşılar içeri buyur eder. Kısa hasbıhal den sonra yemek için mutfağa geçer.Tabii ki misafir, hakkında söylenecek olan kötü sözleri peşinen kabullendiği için mutfaktan gelen seslere kulak kabartır:

“-Bey! Misafir mi geldi ?”

“-Evet hanım. Çok sevdiğim asker arkadaşım geldi.”

“-Ne güzel...Eve misafir getirmekle ne iyi ettin. Misafir bereketi ile gelir. Aman hizmette kusur etmeyelim” der.

Misafir bu işten bir şey anlamaz, bir mana veremez, kendi kendine “Yahu! bu kadına ne oldu? Kısa zamanda ahlâkı nasıl değişti?! der. Hayretler içerisinde kalır!!!

Yemeklerini yerler beraberce namaza dururlar yine ev sahibi imam olarak namaz kıldırmak için seccadenin başına geçer iftitah tekbiri getirir. “Allahu Ekber.” der. Namaza başlarlar.

Misafir heyecan içerisinde etrafına bakar. Değişiklik yok! Kâbe'de değiller, evin içersinde namaz kılıyorlar. Misafir, üç gün boyunca her namazda bu kez Kâbe’ de kılacağız düşüncesi ile ümitlenir ama nafile; namazların hepsi bulundukları yerde ev içerisinde kılınır. Misafir tabii ki bu işe üzülür.

Gitme vakti gelmiştir artık, iki arkadaş vedalaşmak için evin kapısına çıkarlar.Misafir olanları merak eder sormadan edemez ve:

“-Arkadaşım, günlerdir merak ettiğim aklımı kurcalayan bir husus var, müsaden olursa sormak isterim.”

“-Tabii ki sor.”

“-İlk ziyaretine geldiğimde her namazımızı Kâbe’de kılmıştık.! ama bu sefer o güzelliği yaşayamadım bunun hikmeti nedir?”

“-İlk ziyaretime geldiğinde misafiri ve ikram etmeyi istemeyen eşim vardı. Senden sonra o vefat etti. Yeni evlendiğim şimdiki eşim ise, tam tersi misafiri çok sever.

Önceki eşime sabrederek karşılığında bir bedel ödüyordum.Ödemiş olduğum bedel karşılığında Allah (cc) Kâbe’de bize namaz kıldırıyordu.Şimdiki eşimin misafiri seven iyi bir insan olması sebebi ile sabır göstermeme gerek kalmadı, yani bir bedel söz konusu olmadığı için Kâbe’de namaz kılamıyoruz.” der.

Son yıllarda Ramazan ayının yaz mevsimine rastlaması neticesinde, yılın en uzun günlerinde oruçlarımızı tutuyor ve sabrediyoruz ve inşallah bir bedel ödemiş oluyoruz.Rabbimizin sonsuz rahmetinden ve lütfünden Cennetini umuyoruz.

Umduğumuza ulaşmak duası ile… Hayırlı Ramazanlar dostlar…

DEVAMINI OKUYUN

MADALYONUN DİĞER YÜZÜ

by Abdulkadir Türk Pazartesi, Temmuz 06, 2015 Kıssadan Hisse

Yaşadığımız süre içerisinde bir çok hususta su-i zanda bulunuruz.Bilgimiz olmayan konularda fikir yürütürüz.Bence şu şekilde,bana göre böyle olması gerekir deriz ama işin hakikatini anladığımız zaman düşündüğümüz gibi olmadığını, yanıldığımızı anlarız.

Her konuda ilk olarak güzel düşünmeyi adet haline getirmemiz gerekiyor.Gözümüz, gördüğü görüntüyü beynimize aktarıyor beynimizde algı oluşuyor. Hâdisenin iç boyutunu bilmeden sadece görüntü üzerinden değerlendirdiğimiz zaman, nasıl yanlışlara düşebileceğimizi örnek olacak bir konu paylaşacağım:

Bir gün Mevlana hazretleri kalabalık bir topluluğa sohbet ettiği sırada gözü bir talebesine takılır.Daha sonra talebesini yanına çağırır ve şöyle der:

“-Evladım sen eskiden daha hürmetli idin,halimizi hatırımızı sorardın.Öp bakalım elimi!”

Talebesi edeple yaklaşır Mevlana hazretlerinin elini öper.Geri çekilirken Mevlana hazretleri devamla;

“-Sık sık ziyaretime gel,elimi öp tamam mı?”

Talebesi mahcup bir şekilde başını öne eyer “olur efendim Allah razı olsun” der ve odadan çıkar.

Büyük zatlar ellerinin öpülmesinden rahatsızlık duyarlar.Ne kadar ısrarla elini öpmeye yeltenseniz dahi bu isteğinizi boşa çıkartırlar.Peki! Mevlana Hazretleri neden bu şekilde davrandı? Şimdi tam burada duralım, küçük bir analiz yapalım.Yorumlarımız muhtemelen şu şekilde olacaktır:

Koskoca Mevlana talebesini, büyük bir topluluğun içerisinde yanına çağırıyor elini öptürüyor ve daha sonraki zamanlarda da sık sık gelmesini elini öpmesini tembihliyor.İnsan gördüklerini ve duyduklarını akıl süzgecinden geçirince,davranışın başından sonuna kadar hatalı olduğunu sanıyor değil mi?

Şimdi işin gerçek yüzüne beraberce bakalım acaba düşündüğümüz gibi mi?

'Mevlana hazretleri, uzun süredir göremediği talebesinin giyim kuşamından mahzun duruşundan ihtiyaç içerisinde olduğunu anlar.Toplum içerisinde talebesinin gururunun incinmemesi için yapacağı yardımını açıktan yapmaz, elini öptürdüğü anda kimseye sezdirmeden talebesinin avucuna bir kaç altın bırakır.'Sık sık gel elimi öp demesinin manası her halde anlaşıldı.İhtiyacın oldukça gel, ben sana yardım ederim manasını taşıyor.

Değerli dostlar;Benim aklıma şu soru geldi, sanırım sizde benim gibi düşünmüş olabilirsiniz.Mevlana hazretleri acaba talebesini toplumun içerisinde çağırma ihtiyacını neden duydu? Kendisine tahsisli, özel odasına talebesini çağırarak baş başa kaldıklarında yardımını yapsa daha doğru olmazmıydı? Ne dersiniz? “Evet olabilirdi ” dediğinizi duyar gibi oluyorum!

Değerli dostlar; Allah’ın veli kulları kendilerine yapılan iltifattan,övgüden rahatsız olurlar her şeyi yapanın yaptıranın Allah (cc) olduğunu bilirler ve kendilerine asla pay çıkarmazlar.Onları için, övülmek ve yerilmek arasında fark yoktur.Kimi zaman insanlar tarafından tanınmak dahi istemezler tanındıkları vakit kendilerine gösterilen saygı ve sevgiden rahatsız olurlar yaşadıkları ortamlarını yani memleketlerini dahi değiştirdikleri olur.

Daha enteresan olanı,insanların kendilerine karşı aşırı sevgi ve muhabbet duymamaları, dolayısıyla kendilerine karşı duyulan sevginin azalması yönünde bilerek hata yaparlar. Bu durumda halk nezdinde itibarlarının azalmasını ve gözden düşmeyi dahi isterler.

Ben bunları öğrendikten sonra taşların yerli yerine oturduğunu gördüm.Evet Hazreti Mevlana’da aynen yukarıda anlatıldığı gibi yanlış anlaşılmayı kabul ederek hareket etmiştir.Varsın “Hazreti Mevlana talebesine güzel davranmadı elini öptürdü,vs.” desinler.Önemli olan ise, Allah Teâlâ'nın hoşnutluğunu kazanmak. Neticede amaç hasıl olmuştur.Ne dersiniz?…

DEVAMINI OKUYUN

KADI İYAZ’IN ZEKASI

by Abdulkadir Türk Cuma, Temmuz 03, 2015 Kıssadan Hisse

Kadı İyaz ; Kadılık görevini tavizsiz yerine getiren bu görevinin yanı sıra talebe yetiştiren , takva sahibi, keskin zekası ve etkileyici hitabı yanı sıra hazır cevaplılığı ile bilinen. Devrin hadis imamı olarak anılan ve fıkıh konusunda da önemli bir konuma sahip olan değerli bir şahsiyet idi.

O devirlerde , seyahata çıkmayı planlayan insanlar yolculuğa çıkmadan önce para, altın vb. değerli eşyalarını o günkü şartlarda saklayabilecekleri yerleri olmadığı için güvendikleri insanlara emanet ederler, daha sonra seyahat dönüşü geri alırlardı.

Yine aynı şekilde seyahate çıkacak olan bir kişi yüz altınını güvenli olarak bildiği bir şahsa altınlarını emanet eder ve gider. Seyahatini tamamlayıp döndüğünde emaneti bıraktığı kişiye gider, emanet ettiği altınlarını ister, emaneti alan kişi almış olduğu altınları sahibine vermek istemez ve aralarında şu konuşmalar gerçekleşir:

“-Emanetimi almaya geldim”

“-Ne emaneti kardeşim? Ben senden emanet almadım!.”

“-Nasıl olur!? Şakayı bırak, altınlarımı ver de gideyim.”

“-Bana altınlarını emanet ettiğini dair gören, bilen şahidin var mı?”

“-Yok! Ama... Allah (cc) şahidimdir.”…

Bu tartışmalar sürer gider, emaneti alan bir türlü altınları vermeyi kabul etmez. Altınlarından olan kişi ne yapacağını bilemez. Üzgün bir şekilde evine döner.

Yıllarca çalışarak helâlinden kazanıp biriktirmiş olduğu altınları elinden uçup gitmiştir.

Birkaç defa emanetini almaya gider, ısrarla altınlarını istemesine rağmen her seferinde kapıdan kovulur. Çaresizlik içerisinde Kadı İyaz’a gider ve derdini anlatır.

Hadiseyi iyice dinleyen Kadı efendi:

“-Altınları emanet ederken yanında şahidin var mıydı?”

“-Hayır efendim,yoktu!”

“-Sen yarın emaneti bıraktığın kişiye git ve altınlarını iste. Ama dikkat et! Bu gün değil yarın gideceksin”

“-Efendim. Kaç defa gittim vermedi yine vermez.”

“-Vermezsen,ben de Kadı’ya gider seni şikayet ederim de”

Kişi söylenenleri kabul eder ve gider. Kadı İyaz görevli personellerden birini çağırır şunları söyler:

“-Filanca kişinin (emaneti vermeyen kişi) evine git, ona şu söylediklerimi ilet;

"-Kadı efendi uzun süreli bir seyahate çıkacak.Yanında bulunan çok miktardaki değerli eşyalarını gönül rahatlığı ile emanet edebileceği kişileri araştırdı. Neticede tek güvenilir insan olarak sizde karar kıldı. Emanetlerini size bırakacak.” de.

Görevli gider, söylenenleri aynen iletir. Tabi bizim ki (!) söylenenleri duyunca havaya girer, içinden; “Vay be!!! Ben neymişim de haberim yokmuş! kos koca Kadı efendi bunca insan dururken içlerinden güvenilir insan olarak beni seçmiş ha !.”

Mağdur olan kişi, Kadı’nın talimatı gereği bir gün sonra emanetini almaya gider:

“-Altınlarımı almaya geldim.”

“-Sen ne laftan anlamaz adamsın ya hu !? Kaç defa söyledim sana ! bana altın felan vermedin diye.!”

“-Madem öyle,ben de Kadı efendiye giderim seni şikayet ederim.”

“-E ee !! Şahidin yok ki, sana kim inanır. Kendini boşuna yorma...”

“-Olsun, ben olan biteni Kadı efendiye tek tek anlatırım.”

Bizim uyanık(!) düşünür;

"Kadı efendi den gelecek olan yüklü miktardaki değerli eşya altın,gümüş , para’nın yanında yüz altının hesabımı olur." der. Kendi hakkında yapılacak en küçük şikayetin, Kadı'ın gözünde değerini düşüreceği için;

“-Tamam, tamam kabul ediyorum ben şaka yapmıştım. Al, tas tamam yüz altının, ama; bunun karşılığında bir isteğim olacak. Kadı Efendi’ye gitmeyeceksin ve olandan bitenden söz etmeyeceksin.”

“-Kadı efendiye gitmeme gerek kalmadı zaten. Benimde bir isteğim var; Kadı efendiyi görürsen, hürmetlerimi, selamımı ilet” der. Altınlarını alır mutlu bir şekilde evine döner.

Bende derim ki;

Emanete hıyanet eden bu kişinin ömrü bu güne kadar kafi gelmiş olsaydı. Kadı efendinin göndereceği değerli eşyaları hala bekliyor olacaktı.

DEVAMINI OKUYUN

İSTİKAMET ÜZERE OLMAK

KİŞİSEL GELİŞİM SAFSATASI

ÇIRAĞAN SARAYI BENİM !

ÖDENEN BEDELİN KARŞILIĞI

MADALYONUN DİĞER YÜZÜ

KADI İYAZ’IN ZEKASI

Hakkımda

ABDULKADİR TÜRK

Bu Blogda Ara

SOLUTİON TO THE VERTİGO

Etiketler

Blog Arşivi

Hakkımda

Etiketler

Popüler Yazılar

Blog Arşivi

Ziyaretçi Sayısı