Hacca gitme yasağı kaldırıldıktan sonra ilk Hacca giderken Kudüs’e uğrayan Gönenli Mehmet Efendi’nin hatırası insanı duygulandırıyor ve de ağlatıyor. Kendi anlatımı ile dinleyelim:

“ Bendeniz karayoluyla ilk hacca giden … kafilelerde bulundum. Biliyorsunuz, uzun süre Hacca gitmek yasaktı, sonra Allah razı olsun , Menderes zamanında kanunlar müsaade etti. İşte karayolula gidiyorduk.

Biliyormusunuz, bu millet Kâbe’ye Hacca hatta hacıya bile aşıktır. Urfa’dan geçiyorduk, otobüsün önüne insanlar yattı. Evet evet, yanlış duymadınız, böyle yere yattılar. Yola yattılar yola… ‘Yahu bunlar ne yapıyor? Dedik, mecbur kapıyı açtık. ‘Kardeşim ne istiyorsunuz?’ diye sordu şöför. ‘Vallahi bu Hacca gidenler bize misafir olmazsa yerden kalkmayacağız’ dediler.

Aman ya Rabbi!

Biz de vize işlemlerimizin olduğunu, geç kalırsak kapıda çok zorluk çekeceğimizi onlarla konuştuk, bir şekilde ikna etmeye çalıştık. Neyse gönüllerini aldık. Otobüste ikramda bulundular… Ya bu millet işte böyle aşıktır. Ya Râbbi! Sen Hac yollarını bize aç, bu aziz milleti Haremeyn’e Hadim eyle. O yola gitmekten alıkoyan eşkiyadan bu milleti muhafaza eyle. Bizler evlatlarımız, zürriyetimiz, inşaalah hayırlısıyla o mübarek yollara gidelim ve gelelim.

ACAİP BİR ŞEY OLDU!

Neyse effendim, Kudüs’e dört beş otobüs peş peşe geldik. Biz tam kapının olduğu yerden şehre girdik, birdenbire gök gürledi. Bir rahmet, bir yağmur ki sormayın… Fesübhanallah! Fakat o anda acaip bir şey oldu. Normalde yağmur yağdığında herkes sokaklara kaçar, ıslanmamak için bir yere dahil olurlar. Ama Kudüs’te yağmurun yağmasıyla insanlar sokağa döküldü.

Bizim Hacıların bulunduğu otobüs kafilesinin etrafı insan seline döndü. Öyle ki arabaları sallıyor, pencerelere vuruyor, ağlayarak ve yüksek sesle birşeyler söylüyorlardı. Ben de görevliye sordum: ‘Kardeşim ne bu gürültü? Bunlar ne bağırıp çağırıyorlar?’ diye.

Kafile başkanı ağlayarak bana ne ese beğenirsiniz? “Hocam, hep bir ağızdan ‘KUDÜS’ÜN SAHİPLERİ GELDİ TÜRKLER GELDİ, Allah Teala da yağmur indirdi’ diye bağırıyorlar.”

Meğer üç senedir Kudüs’e bir damla yağmur yağmamış. Ama ne acaip tecellidir ki bizim arabalarımızın geldiği an, Cenâb-ı Mevla yağmur indiriverdi. Orada olduğumuz müddetçe insanlar, bu rahmete doya doya kandılar.”

“Ey Rabbimiz, Kudüs’ü küffar elinden kurtar. Mü’minleri aziz eyle, şu zilletten cümlemizi halas eyle. Bu necip milletimizi o mübarek beldelere hadim eyle…” Amin, amin, amin.

DEVAMINI OKUYUN

SELİMİYE CAMİSİNDEKİ TERS LALE

by Abdulkadir Türk Pazartesi, Eylül 25, 2017 Tarih

Dünya’da eşi benzerine az rastlanan eserlerden birisi hiç şüphesiz Edirne’deki Selimiye Camisidir. Camii ismi anıldığında akla ilk ters lale gelir. İşin enteresan yönü ise ziyaret için gelenler o muhteşem mimariyi izlemek yerine ters laleyi görmeye koşuyorlar. Hatta caminin restorasyon çalışmaları sırasında lalenin bulunduğu alan koruma altına alındığı halde, etrafı saran naylon muhafaza yırtılarak ters lale aranmıştır.

Ters lale ile ilgili değişik efsaneler vardır;

Şu anda ters lalanin bulunduğu alan Lale isminde bir kadının arazisiymiş. Nice yüksek bedeller, çil çil altınlar teklif edilmesine rağmen buranın satışını kabul etmemiş. Nihayet, bu cami durduğu müddet benim de hatırlanmam için bir şey yaparsanız kabul ederim demiş. Mermer direklerden birine o kadına işaret olarak lale motifi aynı zamanda tersliğini de belirtmek için laleyi de ters koymuşlar. Diğer rivayette:

Mimar Sinan; Çini ustasına vermiş olduğu talimat ile, Allahü Teâlâ’nın 99 ismini simgelemesi için çiniler üzerinde lale motifi kullanmasını istedi. Çiniler tamamlanıp yerlerine takılınca, Usta maçup bir şekilde, kıpkırmızı bir yüzle Mimar Sinan’ın huzuruna çıktı:

“- Efendim, bir meczup (yarım akıllı) geldi laleler 99 olmalıydı! neden 98 dir? diye sordu. Deli git işine bak! laleler 99 adet, dedim. Defalarca saydım her seferinde 98 çıktı. Vaziyet böyle, ne buyurursunuz?” Büyük usta:

Mimar Sinan gülümsedi ve herkesin şaşkın bakışları arasında şükür secdesine gitti.

“-Nerede bir noksanlık çıkacak diye günlerdir bekliyordum. Elhamdü lillah çıktı. Bu çalışmalarımızın Hak nazarında kabul gördüğüne işaret. Mükemmel, noksansız olmak Allahü teâlâya ve insan eli, iradesi karışmadan yarattıklarına aittir. İnsan elinden çıkan da mutlaka bir kusur olmalı. Ustalarımızın bize öğrettiği budur” dedi.

Müezzin Mahfilinin mermerleriyle uğraşan ustayı çağırdı.

“-Usta, en acemi çırağı onun küçük parmağı büyüklüğünde bir ters lale kazıt, müezzin mahfilinin on iki direğinden birine. O direğin, mahfilin neresine yerleştirileceğine de o karar versin” dedi.

“-Noksanlığın 99 çeşit lale motifinde çıkması son derece anlamlı. Biz niçin çiniler üzerinde 99 çeşit lale motifi istemiştik? Allahü teâlânın doksan dokuz ismine işaret etsinler diye. Niçin çiniler üzerinde istedik? Kıyamet’e kadar bu motifler kalsın diye, çini kalıcıdır. Ama ne oldu, 98’de kaldı. 98’de kalış, bize mükemmelliğin Allahü teâlâya ait olduğunu, bizim aciz kullar olduğumuzu, ancak O’nun ihsanıyla iyiliğe ve güzelliğe vesile olabileceğimizi gösterdi” açıklamasında bulundu.

Etrafındakiler ters lalenin hikmetini sordular. Koca Sinan şu ibretlik cevabı verdi:

“-Ters lale istedim ki, herkesin dikkatini çeksin, Selimiye için nazarlık olsun, buraya gelenlerin keskin nazarlarını üzerine çeksin. Öyle meşhur olsun ki bu muhteşem eseri bile gölgede bıraksın. Selimiye Camisi’ni görmeye gelen, ilk önce ona koşsun. Koşmakla kalmayıp, ona dokunsun. Zaman içinde o dokunmalar sebebiyle mermere kazınmış ters lale silinecek hale gelsin. Kaybolmaması için muhafaza altına alsınlar.

Koca Cami, parmak büyüklüğündeki bir ters lalenin gölgesi, şöhreti altında kalsın. Böylelikle benim acizliğim, Allahü teâlânın garip bir kulu olduğum meydana çıksın. Aynı zamanda ters lale, Allahü teâlânın emirlerinin, doksan dokuz isminin delalet ettiği mananın dışına çıkıldığı ölçüde dünyanın yaşanılmaz hale geleceğine ve tersliğin nefsin tabiatına uygun olduğu için çok ilgi göreceğine işaret ediyor”.

DEVAMINI OKUYUN

SU! BİR DAMLA SU!..

by Abdulkadir Türk Cuma, Nisan 07, 2017 Tarih

Muhammed, Allahın elçisidir. Ve onunla birlikte olanlarda inkarcılara karşı şiddetli ve kendi aralarında merhametlidirler. Onları rükûda, ve secdede Allahın hoşnutluğunu ararken görürsün. Yüzlerinde de secde izi vardır. Bu onların Tevrat’taki tasvirleridir. İncilde’ki tasvirlerine gelince: Onlar filiz vermiş, gitgide güçlenmiş, kalınlaşmış, nihayet gövdesi üzerine dikilmiş bir ekine benzerler ki, ekincilerin pek hoşuna gider. Onlarla Allah kafirleri böylece öfkelendirir. Onlardan iman eden güzel işler yapanlar için, Allah bağışlanma ve büyük bir ödül vaad etmiştir. (48/Fetih-29)

Hazret-i Huzeyfe’nin anlattığı şu hadise Ashabın en zor zamanda son nefeste dahi sergilemiş oldukları yüksek ahlak ve fazileti anlatması bakımından ne kadar ibret vericidir:

“- Yermuk muharebesi’nde idik. Çarpışmanın şiddeti geçmiş, ok ve mızrak darbeleri ile yaralanan Müslümanlar, düştükleri sıcak kumlar üzerinde can vermeye başlamışlardı. Bu arada bende bin bir güçlükle kendimi toparlayarak, amcamın oğlunu aramaya başladım. Son anlarını yaşayan yaralıların arasında biraz dolaştıktan sonra, nihayet aradığımı buldum. Fakat ne çare, bir kan gölü içinde yatan amcamın oğlu, göz işaretleriyle dahi zor konuşabiliyordu. Daha evvel hazırladığım su kırbasını göstererek:

“- Su istiyor musun?” dedim.

Cevap verecek mecali yoktu. Sanki göz işareti ile de muzdarip halini ima ediyordu.

Ben kırbanın azını açıp suyu kendisine doğru uzatırken biraz ötedeki yaralıların arasından İkrime’nin sesini duydum:

“-Su! Su!.. Ne olur bir tek damla olsun su!..”

Amcamın oğlu Haris, bu feryadı duyar duymaz, kendisinden vazgeçerek kaş ve göz işaretiyle suyu hemen İkrime’ye götürmemi istedi.

Kızgın kumların üzerinde yatan şehitlerin aralarından koşa koşa İkrime’ye yetiştim ve hemen kırbamı kendisine uzattım. İkrime tam elini kırbaya uzatırken Iyaş’ın iniltisi duyuldu:

“- Ne olur bir damla su verin! Allah rızası için bir damla su…”

Bu feryadı duyan İkrime, elini hemen geri çekerek suyu Iyaş’a götürmemi işaret etti. Haris gibi oda içmedi.

Ben kırbayı alarak şehitler arasında dolaşa dolaşa Iyaş’a yetiştiğim zaman kendisinin son sözlerini işitiyordum. Diyordu ki:

“- İlahî! İman davası uğruna canımızı feda etmekten asla çekinmedik. Artık bizden şehâdet rütbesini esirgeme. Hatalarımızı af eyle!”

Belli ki, Iyaş artık şehadet şerbetini içiyordu. Benim getirdiğim suyu gördü, fakat vakit kalmamıştı… Başladığı kelime-i şahadeti ancak bitirebildi.

Derhal geri döndüm, koşa koşa İkrime’nin yanına geldim; kırbayı uzatırken bir de ne göreyim; İkrime’de şehit olmuş!

Bari amcamın oğlu Haris’e yetişeyim dedim.

Koşa koşa ona gittim. Ne çare ki, o da ateş gibi kumların üzerinde kavrula kavrula ruhunu teslim eylemişti… Ne yazık ki kırba, dolu olarak üç şehidin ortasında kaldı.” (Son Nefes- O.N.Topbaş)

DEVAMINI OKUYUN

GÖREVİ UĞRUNA CANINI VEREN MEMUR

by Abdulkadir Türk Cumartesi, Nisan 01, 2017 Tarih

Sultan Ahmet meydanında bulunan İstanbul Tapu ve Kadastro Bölge Müdürlüğü mavi çinileri, ihtişamlı mimari yapısı ile yerli ve özellikle yabancı turistlerin ilgi odağı olmuştur.

Osmanlı döneminde Defter-i Hakani Nezareti (Tapu ve Kadastrodan sorumlu Devlet Bakanlığı) olarak kullanılan binanın içerisinde bulunan mezardan bir çok insanın haberi yoktur.

Eskiden her meslek gurubunun evliyası olduğu gibi memurların evliyası da bu kabirde yatan Server Efendi (Dede) olduğu bilinmektedir. Memuriyete yeni başlayacak olan memurlar öncelikle evliya türbesi olarak da bilinen mezarın başına getirilir, vazifesi uğrunda can veren Server Efendi’nin başından geçen hadise anlatılırdı.

Görevine çok bağlı olan Server Efendi, “kaide-i kadime” yani kurallara tam manasıyla uygun hareket ederek, kayıtların muhafazasına önem verir ve herhangi bir suistimale meydan vermemek için defterlerin dışarı çıkarılmasına izin vermezdi.

Ser verip sır vermeyen (Başını verip devlet sırrını vermeyen) Server Efendi’nin hikayesi ilginçtir:

Anadolu’daki iki kasaba arasında bir mera sınırı ile ilgili çıkan ihtilaf nedeni ile çatışma ihtimali bulunduğu haberi alınmış, haber saraya aksedince dönemin padişahı Birinci Mahmud araziler ile ilgili defterleri istetmiş fakat hiç ummadığı cevap ile karşılaşmıştı.

Server Efendi’nin cevabında “ Fatih Sultan Mehmet Han’ın Kanunnamesi’ne göre, Defterhane’den gece vakti defter çıkarılması men edilmiştir. Sultanımız af buyursunlar, defteri çıkartamam” şeklindeki bir cevapla bu isteği reddetmiştir.

Server Efendinin cevabı kendine ulaştığında gazaba gelen sultan, bu memurun idamını ferman buyurmuştu. Saban olduğunda huzura kabul edilen Sadrazam, memurun kanunlara uygun bir davranışta bulunduğunu açıklayınca; padişah pişman olur idamın durdurulmasını ister. Ancak iş işten geçmiş ve Server Efendi idam edilmiştir. Duruma çok üzülen Sultan Defter-i Emini Server Efendi’nin Defterhane binasının bahçesine gömülmesini emreder.

“Ser verip sır vermeyen” Server Efendi’nin türbesi kutsal bir yer olarak kabul edildi ve Server Dede memurların evliyası olarak efsaneleşti.

1748 tarihli mezarın baş tarafındaki kitabede “Ser verip sır vermeyen Server Dede’nin davasına ve sırrına sahip çıkıp, bu uğurda öldüğü ve bu yüzden Defter-i Hakani binasının avlusuna gömüldüğü” yazılıdır.

Acizane bu bilgilerden yola çıkarak kendi fikrimi açıklamak isterim: Server Efendi’nin “ Fatih Sultan Mehmet Han’ın Kanunnamesi’ne göre, Defterhane’den gece vakti defter çıkarılması men edilmiştir.” İfadesinde özellikle “Kanunnameden” bahsetmesine rağmen Padişahın buna dikkat etmemesi düşünülemez. Muhtemeldir ki padişaha ulaşan bilgi bu yönü itibarıyla eksiktir.

Diğer bir husus ise Server Efendi, Padişah tarafından kendisinin sınandığını sanmış olabilir. Görevine sadık mı değil mi manasında. Sonuç itibarıyla ecel gelmiş kaçış yolu yok gibi; Defterleri göndermese Padişahın gazabı, gönderse kanuna karşı gelme durumu. Yani yolun sonu …

DEVAMINI OKUYUN

PAPAZLARIN ADALET KARŞISINDA MÜSLÜMAN OLUŞU

by Abdulkadir Türk Perşembe, Şubat 23, 2017 Tarih

İstanbul’un fethinden sonra mahkumları serbest bırakan Fatih Sultan Mehmet Han’ın huzuruna zindandan çıkmak istemeyen iki papaz getirilir. Bunlar Bizans İmparatoru Kostantin’e adaletli olmasını söylediklerinden dolayı zindana atılmış ve “ Böyle adaletsiz bir dünyada içerisi dışarısından daha rahat” deyip hapisten çıkmamaya yemin etmişler. Sultan onlara der ki:

“-Memleketimizi geziniz, Müslüman hakimlerin ve Müslüman halkın davalarını dinleyiniz. Bizde de sizdeki gibi adaletsizlik ve zülüm görürseniz hemen gelip bana bildiriniz ve sizde zindanda kalmakta haklı olduğunuzu ispat ediniz.”

Bu teklifi kabul eden iki papaz Bursa’da vuku bulan bir davaya şöyle şahit olmuşlardır:

Bir Müslüman, bir Yahudi’den at satın almış. Önüne konulan yemi yemeyince, daha ilk akşamdan atın hasta olduğu belli olmuş. Müslüman çok üzülmüş, sabah ilk işi Bursa kadısına gitmek olmuş fakat kadı dairesinde yokmuş . Bir müddet bekleyen davacı kadının gelmeyeceğine kanaat getirerek oradan ayrılmış. At ikinci akşam ahırda ölmüş.

Bursa kadısı bu haberi duyunca mağdur olan at sahibine:

“-Neden gelip atın hasta olduğunu bildirmediniz?” demiş. At sahibi,

“-Geldim, fakat yerinizde yoktunuz. Bekledim ama gelmediniz.” cevabını alınca,

“-Demek ki bu zarara ben sebep oldum. Atın bedelini ben veriyorum.”demiş.

Papazlar İslam kadısının bu derece adil kararı karşında hayretler içinde kalmışlar. Başka yerlere gitme ihtiyacı duymadan hemen İstanbul’a gelmişler. Fatih Sultan Mehmet Han huzuruna çıkan papazlara;

“- Ne gördünüz anlatın” demiş. Papazlar:

“-Yüce padişahımız tarafından eyaletlerde kurulan mahkemelerde dahi İstanbul’da kurulan mahkemeler gibi adalet icra ediyorlar. Bundan sonra biz zindana girmeyeceğiz.Çünkü sizde bu şekilde adaletle hükmedildiği sürece, Müslüman olmayanların dahi zulme uğramayacağını inanmış bulunuyoruz” deyip orada kelime-i şahadet getirerek Müslüman olmuşlar.

DEVAMINI OKUYUN

TRABZON VE KAHRAMANMARAŞ'IN KARDEŞLİĞİ

by Abdulkadir Türk Perşembe, Haziran 23, 2016 Tarih

Trabzon’un fethinden sonra, islamiyetin yayılmasında öncülük eden , Onlar Kahramanmaraş’ta evliyaullahtan sayılan Saçaklı Mehmet efendinin kardeşleri Osman,Hasan ve İlyas Efendilerdi. Osman Efendi, Çaykara ilçesinde eski adı ile “Paçan köyü ” olarak bilinen köyde vefat etmiş ve köy camisinin yanında türbesi yapılmış hatırasına hürmeten de köyün adı Maraşlı olarak değiştirilmiştir.

Kabrindeki kitabesinde;

“Of’a iman-ı İslâm-ı getirdi kemalin menbaı Maraşlı Osman

Ne kutsî kudrete malikti hayret, boyun eğmişti bir görmede ruhban

Dokuzyüz altmış idi hicri yıl, Onu rahmetlere gark etti Rahman” yazmaktadır.

Yine İlyas Efendinin kabri; Uzungöl’den devamla gidilen Çayıroba Köyünde (Yente yaylasında) bir camii içersinde bulunmaktadır. Hasan Efendinin kabri ise Rize istikametinde Of’un çıkışında Eskipazar Beldesi Kavak Camii önünde sahil yolunun kenarındadır.

Bu mübarek zatlar, iki şehir arasında manevi olarak kuvvetli bağ kurmuşlardır. Bu üç mübarek zat Karadenizin zor coğrafik yapısına rağmen yıllarca büyük bir azimle İslamiyet in yaygılaşmasında çaba harcamış özellikle yaşantıları ile örnek olmuşlardır.

Dulkadiroğlu Beyliği’nin merkezi Maraş olup Yavuz Sultan Selim’in annesi Gülbahar Hâtun, Dulkadiroğlu Alaüddevle Bey’in kızıdır. Dolayısıyla Maraşlıdır. Yavuz Sultan Selim’in Trabzon Valiliği sırasında bir çok akrabasını Maraş’tan Trabzon’a getirmiş Trabzon-Maraş arasındaki kardeşlik köprüsünü güçlendirmiştir.

Trabzon’lular ve özellikle Çaykara ve Of’lular islamiyetin tebliği hususunda çabalarından dolayı Kahramanmaraşlıları çok severler, Kahramanmaraşlılarda tabi ki onları, bu sevgilerinin bir nişanesi olarak; Kahramanmaraş’ın en büyük caddesinin adı Trabzon caddesi, Trabzon’un en büyük ve işlek caddesinin adı ise Kahramanmaraş caddesidir. Yıllar öncesinden karşılıklı olarak isimleri konulmuş ve halen aynı isimlerle anılırlar.

Kahramanmaraş’ta Saçaklızadeler ile ilgili “ Saçaklızade Kültür Eğitim ve Yardımlaşma Vakfı” vardır. Çarşıbaşı camii’nin bitişiğinde bulunan bu vakıf çok sayıda insana yiyecek,giyecek ve yakacak gibi yardım ulaştırarak, hayır ve hasenat işleri ile uğraşmaktadır.

Saçaklızadeler, Maraş’tan kalktı gittiler, sırf Allah rızası için görev yaptılar ve göçtüler. Onlar, o dönemde çok sayıda insanın hidayete kavuşmasına vesile oldular. Halen unutulmadılar dualarla yâd ediliyorlar.Ne mutlu yüz akı ile ahirete göçebilenlere.

DEVAMINI OKUYUN

MÜSLÜMAN TACİR'İN DAVRANIŞI

by Abdulkadir Türk Çarşamba, Haziran 24, 2015 Kıssadan Hisse Tarih

Bizler, manevi anlamda anlatılanları yapılan ikazları çoğu kez kulak ardı ederiz yine hayatımıza alışık olduğumuz gibi kaldığımız yerden devam ederiz.Acaba! buradaki eksiklik, sadece dinleyenlerden mi kaynaklanıyor? dinleyenlerden çok anlatan bu konuda vebal sahibi değil mi? dersiniz.

Bu gün camilerde yapılan vaaz-ı nasihatlerin pek etkisi olmuyor. Neden?Çünkü vaaz eden kişi; Anlatmış olduğu güzel şeyleri bizzat kendi hayatına uygulayıp yaşamadığı için karşıya olumlu etki etmiyor.İnsan anlattığı şeyleri kendi hayatında yaşadığı ölçüde karşıya etki edebilir, o ölçüde gönül teline dokunabilnir.

Vaiz efendi, komşuluk hakkı konusunu anlatır, ama yaşadığı hayatta komşusu ile dargındır.Namaz mevzusunu anlatır.Yatsı namazının, özellikle sabah namazının cemaatle kılınmasının öneminden bahseder ama kendisi maalesef cemaatle namaza devam etmez.Bayram namazları hariç sabah namazlarında çok nadir bulunur.Bu durum da anlatılanlar kuru lafta kalıyor gönle hitap etmiyor.İnsanlar söylenenden çok davranışı örnek alıyorlar.

Çok kıymetli gönül dostlarım; aşağıda anlatacağım mevzu da öğrendiklerini hayatına aksettirmiş sadece söz ile değil “hal” davranışı ile örnek olmuş bir tüccarın ticaretteki hassasiyetine şahit olacağız.Yapmış olduğu erdemli davranışın semeresini bu dünyada gördüğü gibi ahreti için de paha biçilmez bir sermaye elde ettiğini göreceğiz:

İslamı güzel bir şekilde hayatına aksettirmiş, kumaş ticareti ile meşgul olan bir tacir, Endonezya’ya gitmeye karar verir.Kumaşlarını bir gemiye yükler ve gider.Oraya yerleşerek ticaretine başlar.

Getirmiş olduğu kumaşlar tam da halkın istediği gibi çok kaliteli güzel kumaşlardır.Tüccar kanaat sahibi bir insandır. “Kazancım helâl olsun da varsın az olsun” düşüncesindedir.Bu nedenle nasıl olsa kumaşlarım çok beğeniliyor değerinin çok üstünde satayım kâr edeyim kısa zamanda zengin olayım şeklinde düşünmez.

Bir gün iş yerine geldiğinde, tezgahtarın sattığı kumaştan çok fazla kâr ettiğini görür.Tezgahtar ile aralarında şu şekilde bir konuşma geçer:

“-Hangi kumaştan sattın?”

“-Şu kumaştan efendim.”

“-Kaça sattın?”

“- On akçeye.”

“-Onun fiyatı beş akçe idi. Nasıl olur da on akçeye satarsın? Alıcının bize hakkı geçmiş.Görürsen hatırlayıp tanırmısın ?

“-Evet tanırım!”

“- Vakit kaybetme! o müşteriyi hemen bul getir,onunla bir an önce helâlleşmem gerekiyor.”

Tezgahtar gider,müşteriyi bulur getirir.Tüccar hemen helâllik diler ve tezgahtar tarafından alınan fazla para iade edilir.Böyle bir muamele ile hiç karşılaşmamış olan müşteri şok olmuştur. “Hakkını helâl et?” cümlesini defalarca içinden tekrar eder.

Bu hadise dilden dile dolaşır ve kralın kulağına gider.Kral hayretler içerisinde kalır ve tüccarı sarayına çağırır ve:

“-Sizin bu davranışınızı daha önce ne gördük nede duyduk.Çok merak ediyorum bunun nedenini açıklarmısın?”

“-Ben bir müslümanım.İslam’da mülk, Allah’ındır.Kul sadece emanetçidir.Ayrıca İslam’da haksız kazanç,kandırmak sureti ile değerinin çok üstünde satış yapmak ve toplumun zararına olan bütün satışlar yasaktır.

Bu alışverişte müşterinin bana hakkı geçmişti bu nedenle de kazancıma haram karışmıştı ben sadece bunu düzelttim.” diyerek cevap verir.

Kral:

“-İslam nedir,Müslüman olmak neyi gerektirir? Şeklinde benzer soruları ardı ardına sorar.

Tüccar sorulan sorulara güzelce cevaplar verir.Kral daha fazla vakit geçirmeden kelime-i şahadet getirerek müslüman olur.Bu olayı duyan halk da kısa süre içerisinde müslüman olur.

Beş akçelik kumaş ticaretinde sergilenen İslam ahlakı bu gün dünya devletleri içerisinde yaklaşık 250 milyonluk en yoğun Müslüman nüfusuna sahip olan Endonezya’nın İslam’ı kabul etmesine neden olmuştur.

Tacir; yaşadığı süre içerisinde bu dünyada itibar kazandığı gibi kıyamet saatine kadar sürecek olan bitip tükenmek bilmeyen ve sürekli katlanarak artan manevi kazanca sahip olmuştur. Çünkü ;hadisi şerifte “ Bir hayra vesile olan hayrı yapmış gibidir.” buyrulmakta. Ne mutlu yaşamlarında, nefse gem vurarak İslam ahlakını sergileye bilenlere …Selam ve dua ile…

DEVAMINI OKUYUN

İNGİLİZ DİPLOMATIN GÜNCEL SORUSU

by Abdulkadir Türk Pazartesi, Haziran 15, 2015 Tarih

Kimi sorular vardır ki güncelliğini hiçbir zaman kaybetmezler.Bir çok insanın zaman zaman bu tür sorular aklını kurcalamıştır.Ama bulmuş olduğu cevaplar tam manası ile tatmin edici olmamıştır.Eski tarihte yaşanmış ama günümüzde de aynen güncelliğini koruyan bir soru,Akılları durduracak muhteşem cevaba rağmen soru soranın nasipsizliği de ayrıca düşündürücü…

Bir İngiliz diplomat 1914-1918 tarihleri arasına sadrazamlık yapan Said Halim Paşa’ya şu soruyu sorar:

“-Paşa Hazretleri!.. Müslümanlar bütün hakikatlerin,buluşların,icatların Kur’an da mevcut olduğunu ddia eder dururlar.Lakin bu gerçeği ,biz batılılar keşfedip ortaya koymadıkça da Kur’an’dan çıkarıp gösterememektedirler.Benim aklım buna hep takılmaktadır.Acaba siz ne dersiniz,böyle midir?”

Said Halim Paşa,Mısır’da büyümüş,çok iyi arapça bilen,islami konulara vakıf biri olarak kendince soruyu cevaplar.Diplomat anlatılanlardan ikna olamaz.Bu durumdan canı sıkılan Sadrazam Halim Paşa,Osmanlı Meclisi Mebusan’a haber göndererek (o zaman mecliste çok sayıda alim vardı) alimlerden bir tanesinin Sadaret’e gönderilmesini talep eder.

Gelen alimin cevabından da İngiliz diplomat tatmin olunmayınca , gönderilen hocaya;

“-Alimleri hoca efendileri sen benden daha iyi tanırsın.İçlerinde bu İngiliz diplomatın gönlünü tatmin edecek her kim var ise onu arayıp bul ve yarın benim yanıma getir!..” der.

Hocaefendi, düşünür … bu sorunun cevabının sadece zahiri (dünyevi)manada bigiye sahip alimler tarafından verilemeyeceğini bunun için ancak mana aleminde yetişmiş gönül insanına ihtiyaç olduğunu anlar.

Bu iş için kalkıp Yalova’nın Reşadiye Köyü’nde outuran Nakşi meşayıhından Dağıstanlı Şeyh Şerafeddin Efendi’nin huzuruna gider.

“Şeyh Şerafeddin Efendi, Şeyh Şamil’le birlikte Türkiye’ye gelip yerleşmiş olan çerkes toplumundandır.Sultan Reşad,yerleştikleri köydeki hazine arazisini onlara tahsis etmiş bulunduğundan ,bu köye Reşadiye (şimdiki Güney Köyü)adı verilmiştir.”

Hoca effendi durumu izah eder.Sabah namazından sonra faytona binip birlikte Cağaloğlu’ndaki Sadaret’e gelirler.

İngiliz diplomat tekrar çağrılır sualinin tekrarlanması istenir.Anlatılanları dinleyen Şeyh Şerafeddin Efendi şöyle cevap verir:

“-Evet,Kur’anı Kerim’de kıyamete kadar olacak bütün buluşlar,icatlar hepsi mevcuttur.Çünkü O, bir “Kitab-ı Kainat”tır.Bu gerçeklerin siz Batılılar,fiilen ortaya çıkarmadıkça bir müslüman tarafından Kur’an-ı Kerimden ortaya çıkarılıp gösterlemediği de doğrudur.Ama bunun üç sebebi vardır ki; size bunlardan ikisini söyleyebilirim.Üçüncüsü siz Batılıların aleyhinde olduğu için söylemek nezakete aykırı olur.”

İngiliz diplomat, her üç sebebin de açıklanmasında ısrar edince Şeyh Şerafeddin Efendi şöyle anlatmaya başlar:

“- Kur’anı Kerm’de fenni hakikatlere temas “sarahat”le, yani ayrıntılı olarak değil, “delalet”yani işaret kabilinde ve hülasa (kısa) olaraktır.Bunun birinci sebebi tafsilatlı olsaydı Kur’anın hacmi alabildiğine genişleyeceğinden onun ezberlenmesi imkansızlaşırdı.Halbuki diğer semavi kitapların başına gelen tahrif hadisesinin meydana gelmemesi bu ezberleme keyfiyetidir.

“-Fakat asıl sebep bu değildir.Eğer kıyamete kadar baki kalacak olan Kur’anı kerim serahat (ayrıntlı olarak geniş manada) ciyetiyle temas etmiş olsaydı asırlardır mü’min ve müslüman olan insanların çoğu zamanındaki fenni terakki seviyesi itibarıyle onları Kabul etmeyip inkar ederler iman dairesinden çıkarlardı(Şimdi düşünelim o çağda; Uzay mekiğinden veya internetten bahsedildiğini aceba! Kaç kişi inanırdı? ) Lakin bu fenni gerçekler, fiilen ispat edildikten sonra delalet ciyetiyle olan kısmı da Kur’anı Kerim’den öğrendiklerinde imanlarının kuvvetlenmesi gibi bir netice elde ederler.”

Tabii ki anlatılan her iki husus İngiliz diplomatının sorusuna cevap mahiyetinde ise de daha çok müslümanları ilgilendiren önemli hususlar olduğu aşikardır.

Şeyh Şerafeddin Efendi,üçüncü sebebi açıklamayı nezakete aykırı gördüğünden mazur görülmesini istedi ise de İngiliz diplomatın ısrarı üzerine açıklamak zorunda kalmıştır:

“-Buluşlar,icatlar siz Batılılar tecrübe edilir ve ispatlanır hale getirmeden de bilenler vardır.Bunlar ilimde “rusuh sahibi” olan ve zahiri ilimler kadar ledünni ilimlere de vakıf olan kimselerdir.Yalnız onlara da bildiklerini söylemek hususunda müsade yoktur.

Bunun sebebi de dünya hayatının sa’y/çalışma esasına dayalı olan asli nizamını muhafaza olduğu kadar,aynı zamanda siz Batılıların her fenni keşfi egoistçe kendi emelleriniz istikametinde ve başka milletlerin aleyhine kullanmanızdır.

Sizin Kur’andan çıkarılacak yeni keşfe vakıf olmanız engellenemeyeceği içindir ki, bunu açıklamamız bize yasaklanmıştır.” Deyince İngiliz diplomat,bunun bir “bahane” olduğunu söylemiş ve onu ikna etmenin mümkün olmadığını gören Şeyh Şerafeddin Efendi, şu açıklamaları yapmaya mecbur kalmıştır:

“-Bak ekselans!.. Ben de Kur’an’ın delalet ciyetiyle temas ettiği fenni gerçeklerin kaffesine bir ilahi mevhibe olarak vakıf olanlardanım.İstesem,size kıyamete kadar vaki olacak bütün fenni keşifleri sayabilirim.Lakin bunu yapmak, benim için manevi bir intihar olur.Acak gerçeğin, bu söylediğim gibi olduğunu Kabul edebilmeniz için size başka harika bir bilgi sunabilirim.”

İngiliz diplomat:

“-Mesela ne gibi?” deyince Şeyh Şerafeddin Efendi:

“-Sizin ceddinizi, ta Adem(as)’a kadar sayabilirim” der.

İngiliz’in talebi üzerine de onun ceddini geçmişe doğru saymaya başlayınca ,İngiliz diolomat:

“-Dur! Bir dakika… Sen bunları nereden biliyorsun !? Yedinci göbekten öteye ben dahi bilmem.”der.Söylenenin tasdiki mahiyetindeki bu cevaba karşılık olarak Şeyh Hazretleri devamla:

“-Ben sadece bunu değil, sizden dünyaya gelmiş ve kıyamete kadar gelecek olanları da sayabilirim.” Diyerek, İngiliz’in önce çocuklarını, sonra torunlarını, daha sonra da henüz dünyaya gelmemiş olan neslinin İngilizce isimlerini taker taker saymaya başlayınca,İngiliz diplomat,Sadrazam’a dönerek:

“_Paşa Hazretleri! Ben sizden bir din alimi istedim,siz bana bir sihirbaz getirdiniz!..”

diyerek kendisi için mantıken kaçınılmaz hale gelmiş olan hidayetten kaçmış.Hidayetin ilahi takdire bağlı olduğu gerçeğinin canlı misali olmuştur.

Değerli dostlarım:Burada anlatılanlar zahiri ilminin yanında ledünni ilmine sahip olan Allah dostlarının, Allah (cc) dilemesi ile nelere vakıf olduklarını, hayat akışının ilahi takdir dahilinda gerçekleştiğini ve Kur’anı Kerim’in hiç şüphesiz her şeyi kapsadığını Yerin-göğün lisanı olduğu gerçeğidir. Ayrıca bütün peygamberlere de çaresiz kalındığı zaman onlara karşı olanlar tarafından “sihirbaz” yakıştırması yapılmaya çalışıldığı bilinen bir gerçektir.

“Ya Rabbi! Gönüllerimizi Kur’anın bereketiyle feyizlendirip, huzuruna sevdiğin ve razı olduğun bir kul olarak gelebilmeyi bizlere nasip ve müyesser eyle… Amin…”

Kaynak:Bir nasihat binbir ibret.(O.N.Topbaş)

DEVAMINI OKUYUN

ÇÖLDE AÇAN GÜL

by Abdulkadir Türk Perşembe, Mayıs 14, 2015 Tarih

Yavuz Sultan selim, Mısır’ın fethi için yola çıkar.

Mısır'a ulaşmak çok zordu.Bunun için amansız Sina Çölünü geçmek gerekiyordu. Askeri dehasıyla ün salan Napolyon bile, Yavuz Sultan Selim’den tam üçyüz yıl sonra bu çölü geçmeyi başaramamış ve Fransız askerleri çölün zorluğundan cinnet geçirerek bir birlerini vurmuşlardır.

Yavuz’dan sonraki teknik yeniliklerle 10 günde bu çöl geçilmiş ise,Yavuz Sultan Selimin yaptığı işin ne kadar büyük ve zor olduğu daha iyi anlaşılmaktadır.

Şimdi düşünelim; Çok zorlu bir çöl geçilecek. Gündüzleri cehennem ateşi gibi kavurucu sıcaklık (+ 50 derece) akşamları ilikleri donduran soğuk (- 20 derece) Ayrıca 80 bin kişilik büyük bir orduyu o şartlarda idare etmenin zorluğuda eklenince...

Çöle girilir, güneşin tam tepede olduğu öğle saatleri, askerlerin ve atların ter içerisinde sırıl sıklam oldukları, adeta zor nefes aldıkları bir an. Ordunun en ön safında atının üzerinde gitmekte olan Padişah, atından iner ve yaya yürümeye başlar.

Başta komutanlar olmak üzere tüm askerler bu işe bir anlam veremezler. Hayretler içerisinde kalırlar.Tabi ki, asker-i erkan da Padişah'a uyarak hemen atlarından inerek yürümeye başlarlar.

Paşalar, Yavuz'un vezirden ileri, can-ciğer arkadaşı Hasan Can’a gelerek:

“-Hünkarımıza sorsan bu işin sırrı nedir”derler.

Hasan Can, merakla,

"-Hayırdır Sultanım bütün ordu yaya yürümenizi merak eder." der.

Yavuz Sultan Selim Han, şu manidar ve muhteşem cevabı verir:

“-Görmüyor musun ? önümüz sıra Allah’ın Rasulü Peygamber efendimiz (sav) yürüyor?!. “O” önümüzde yürür iken biz nasıl olurda at üstünde olabiliriz?..”

Neticede çöl sağ salim 13 günde geçilerek Mısır fethedilir.

Savaş sırasında Yavuz’un çok değer verdiği, maneviyatı çok yüksek aynı zamanda savaş teknikleri yönünden üstün zekaya sahip Sinan Paşa’nın şehid olması, Yavuz’u çok üzer. Bu kıymetli paşasını adeta Mısır’ın tamamına denk görerek dudaklarından şu cümleler dökülür:

“- Mısır’ı aldık ama Sinan Paşa’yı kaybettik…”

Fetihten sonra ordusu ile Mısır'a giren Yavuz Sultan Selim'i zamanın vak’anüvisi (Devrin olaylarını kayıtla vazifelendirilmiş, resmi devlet tarihçisi.) Şöyle anlatır:

“Halk Yavuz’un ihtişamını seyretmek için sokakları ve pencereleri doldurmuştu.Yavuz’u çok değişik zannediyorlar, kıyafetlerinin ve kavuğunun etrafındakilerden farklı olacağını düşünüyorlardı.Yavuz ise, önde değil,cengaverlerinin ortasında idi.Elbiseleri ve kavuğu,yanındakilerden farklı değildi.Ve önüne bakarak mütevazi bir şekilde yürüyordu.”

Dönüşte, Üsküdar’a yaklaşıldığında halk tarafından büyük bir tezahürat yapılacağı bilgisi kendisine ulaşınca Lalası Hasan Can’a:

“-Orduyu tepelerin eteğine çekin dinlensin. Hava kararsın,herkes evlerine dönsün,sokaklar boşalsın , ben ondan sonra İstanbul’a gireyim.
Fanilerin alkışları,zafer takları ve iltifatları bizi mağlup edip yere sermesin!..”dedi.

Sekiz yıl kadar, kısacık Padişahlık döneminde ülkesini başarıdan başarıya taşıyan bu büyük sultan, en büyük cihadın nefis ile yapılan cihad olduğunu, hakiki zaferin ancak bir velinin irşadı ile gönül aleminde oluşacağını şu sözleri ile ne güzel ifade eder:

" Padişah-ı âlem olmak bir kuru kavga imiş;

Bir velîye bende(tâbi)olmak cümleden a’lâ imiş."

Savaş meydanlarında en ön saflarda şehadet arzusu ile cepheden cepheye koşan büyük Sultan ölüme yakın son anlarında,Lalası Hasan Can’ın, vefatının yaklaştığını hatırlatmak için kendisine:

“- Padişahım,şimdi Allah ile olmak zamanıdır.” Demesi üzerine,

“-Lala,Lala! Sen şimdiye kadar beni kiminle beraber olduğumu sanırdın?” demiş ve gönül güzelliğini en derin manada ortaya koymuştur.

Daha sonra Hasan Can’dan kendisi için Yasin-i Şerif’i okumasını istemiş.Kur'an tilavet edilirken huzur içinde ruhunu Cenab-ı Hakk’a teslim etmiştir.

DEVAMINI OKUYUN

BİZİM SELİM.

by Abdulkadir Türk Salı, Mayıs 12, 2015 Kıssadan Hisse Tarih

Yaşlı adam gecenin bir vaktinde uyandı, yatağında biraz oturdu "bismillah" diyerek doğrularak. Ağır ağır adımlarla abdest alacağı yere gelir, kollarını çemreleyerek abdest alır, vakit; teheccüt vakti (gece namazı kılınacak vakit) Ay ışığı ahşap pencereden süzülerek ihtiyarın yüzünü aydınlatıyor yüzündeki çizgiler daha derin hissediliyordu. Namaz için her zamanki yerde serili bulunan koyun postundan yapılmış seccadesine geçti içten ve gönülden tekbir alarak namaza durdu.

Bu geceki namaz duygu yüklü, huşu içerisinde kılınan bir namazdı çünkü çoğu kez oturarak kıldığı namazını bu gece bir azimle ayakta kılıyor, sureleri uzun uzun okuyordu.Yaşlı oluşu ve belinin bükülmesi onun vakarından hiç bir şey kaybettirmemişti. Sağına ve soluna selam vererek namazını bitirip ellerini mevlasına açtı; gözlerini yumdu, içten yüreği yanarak nedamet göz yaşları içerisinde önce hamd sonra selavat ile başladı duasına:
"Ya Rabbi," Sen zaten benim halimi biliyorsun, yaşlandım takatim kalmadı.Fakirim yiyecek bir lokmaya muhtacım.Senden başka kimsem yok tek ve yegane dayanağım Sensin Rabbim.Geçimimi sağlayabileceğim bir kapı aç. Sen muhtaçları darda bırakmazsın ya Rezzak ya Allah" dedikten sonra salavat getirerek duasını bitirdi.

Daha sonra sabah namazı vaktine kadar, zikir ve tefekkür halinde zaman geçirdi.Sabah namazını da kıldıktan sonra yatağına gelerek sağ tarafına uzandı ve uykuya daldı.

Sabah vaktinde heyecan içerisinde uyandı.Görmüş olduğu rüyanın etkisi ile sevinç içerisinde hiç beklemeden doğruca sarayın yolunu tuttu.Dönemin Padişahı;Yavuz sultan selim Han'dır.

Saraya yaklaşan İhtiyar, saray kapısında bekleyen muhafızlara seslenir ve aralarında şöyle bir konuşma geçer:

"-Evlatlarım, müsade ederseniz! padişahımız ile görüşmek isterim."

"- Bey baba öyle her yoldan geçen padişahımız ile görüşür mü? "

"-Benim padişahımıza anlatacağım çok önemli şeylerim var."

"- Neymiş o önemli olan şeyler,bize söyle biz kendisine iletelim"

"- Hayır olmaz, benim söylemem gerekir, çok önemli"der.

Muhafızlar yaşlı adamı isteğinden vazdişageçiremezler.Padişaha durumu bildirirler;

"-Hünkarım; sarayın kapısında yaşlı bir zat var.Padişahımıza anlatacağım önemli şeylerim var! der durur."

Padişah merak eder. "Çağırın gelsin" der.

Padişah her zamanki adeti üzere sabah namazından sonra uyumaz vezirlerini sabahın erken saatlerinde toplar bir çok önemli mevzuları müzakere eder istişarelerde bulunurdu yine bu şekilde toplantı halinde iken, yaşlı adam huzura gelir. Selam verir.

Padişah, yaşlı adamın selamını içtenlikle "ve rahmetullahi ve berakatühu" ilavesiyle alır.
Padişah yaşlı adama yer gösterir oturup dinlenmesini sağlar.Yaşlı adam biraz nefeslendikten sonra;

Padişah sorar ;

"-Bey baba anlatacağın önemli şeyleri merak ettim.Anlatda dinliyelim" der.
Yaşlı adam yerinden kalkarak anlatmak ister.Padişah yaşına hürmeten oturarak anlatması için işaret eder.Buna rağmen, Yaşlı adam oturduğu yerden yavaş yavaş doğrularak ayağa kalkar.
Padişah, yaşlı adamın bu davranışından, önemli şeyler anlatılacağını anlar.Merakı iyice artar.

Yaşlı adam söze başlar;
"Bu gece rüyamda Peygamber efendimizi (sav) gördüm."( o anda padişah ve vezirler toparlanırlar.) dediki bana git BİZİM SELİM'e söyle sana bir kese altın versin.Şayet , senin bu şekilde rüya gördüğünü nerden bileyim derse, ona şöyle söyle:
her gece adeti üzere düzenli olarak bana getirmiş olduğu salavatı dün gece getirmeyi unuttuğunu hatırlat, dedi"

Padişah şaşkılık içerisinde..! bir an düşündü..! bu doğruydu...gerçekten uyumadan önce her gece getirmiş olduğu salavatı o gece unutmuştu.

Padişah hemen bir kese altını çıkarır yaşlı zata verir.

Padişah tekrar sorar;

"-Peygamber efendimiz (sav) ne dedi? ne dedi?"

Yaşlı zat anlatmaya başlar, tam "git bizim Selim'e söyle" cümlesine gelince bir bir kese altın yine verir.
Padişah tekrar sorar: yine yaşlı adamın anlatımı " bizim Selim'e" cümlesine gelince bir kese altın daha verir bu durum defalarca devam edip süreklilik kazanınca vezirlerden bir tanesi dayanamaz:
"Bey baba! şimdi yeter, gidebilirsin.Bir ihtiyacın olursa tekrar gelirsin." der. Bunun üzerine yaşlı adam sevinç içerisinde dualar ederek oradan ayrılır.

Padişah vezirine dönerek şunları söyler;

"-Vallahi o zatı göndermemiş olsan. Bizim Selim, demeye devam ettiği sürece tüm mal varlığımı bitirinceye kadar ona verirdim." der.

DEVAMINI OKUYUN

17 GÜNDE YABANCI DİL ÖĞRENDİ

KUDÜS'ÜN SAHİPLERİ GELDİ

SELİMİYE CAMİSİNDEKİ TERS LALE

SU! BİR DAMLA SU!..

GÖREVİ UĞRUNA CANINI VEREN MEMUR

PAPAZLARIN ADALET KARŞISINDA MÜSLÜMAN OLUŞU

TRABZON VE KAHRAMANMARAŞ'IN KARDEŞLİĞİ

MÜSLÜMAN TACİR'İN DAVRANIŞI

İNGİLİZ DİPLOMATIN GÜNCEL SORUSU

ÇÖLDE AÇAN GÜL

BİZİM SELİM.

Hakkımda

ABDULKADİR TÜRK

Bu Blogda Ara

SOLUTİON TO THE VERTİGO

Etiketler

Blog Arşivi

Hakkımda

Etiketler

Popüler Yazılar

Blog Arşivi

Ziyaretçi Sayısı